காதலைக் கதைத்தல்

உன் சுடிதார் துப்பட்டா

தனக்குச் சிறகாக வேண்டி வண்ணத்துப்பூச்சிகள் தவமிருந்தபொழுதுகளில்

சந்தித்தேன் உன்னை.

உன் கன்னக்கதுப்புகளில்

ஒளிந்திருந்த புறா

நீ சிரிக்கும்போது மட்டும் சிறகசைத்தது.

என் சொற்புலங்களை

ஆக்கிரமித்து நகரமறுத்த நீ

உன் பார்வைகளை

வேறு எங்கேனும்

நகர்த்தியிருக்கலாம்

அல்லது நானாவது....

உனக்குக் கண்களை வழங்கிய

காலம் எவ்வளவு கொடுமையானது

.பிரியத்துக்கும் பிரியமானவளே!

உன்னோடு பேசமுடியாது

உதடுகடித்து

வார்த்தைகளை விழுங்கியபோது

சிதைந்துபோனது

உனக்கான முத்தங்களும்தானடி.

காற்றில் அலைபாயும்

உன்பச்சைத் தாவணியாய்ப்

படபடக்கும் காதலைக்

கட்டுப்படுத்த இயலாது

கைபிசைந்து நின்று

கூந்தலில் புதைந்த

மலர்களில் மனசழிந்து

உன் அதரங்களில்

வழியும்புன்னகையை

உண்டுயிர்த்து

உன் கொலுசின் மணிகளை

பனித்துளிகளோடு ஒப்பிட்ட பொழுதுகள்

எத்துணை இனிமையாயிருந்தன.

உன் கணுக்கால்களில் தெரிந்த

மஞ்சள் வெடிப்புகளைக்

கணக்கிட்டபடிநகர்ந்துகொண்டிருந்தது

என்னின் விரயமான பகல்களும்

கனவுமயமான இரவுகளும்.

உன் நினைவு ஆட்டும்

நேர்க்கோட்டு வழி

அசைந்துகொண்டிருக்கிறேன்

வெறும்பிம்பமாய் மட்டும்.

கொஞ்சமும் இரக்கமற்று

சட்டென நகர்ந்துபோகும்

காலத்தைக் கொல்லடி

குறைந்தபட்சம் உன்பார்வையாலோ

புன்னகையாலோ.