சாவுக்கும் சர்வே

சதாம் கொல்லப்பட்டது உங்களுக்கு மகிழ்ச்சியளிக்கிறதா, வருத்தமளிக்கிறதா என்று ஒரே சர்வேயாம். கேவலமாக இருக்கிறது. எல்லாப் பிணங்களையும் மேட்டராகவும் ஸ்டோரியாகவும் கவரேஜாகவும் நியூஸாகவும் பார்க்கும் மீடியாக்கார புத்தி. நல்லவேளை பத்திரிகைக்கார நாய்ப்பிழைப்பிலிருந்து மீண்டாகிவிட்டது.

பார்ப்பனர்களைப் பாதுகாத்த பெரியார்


"நான் பார்ப்பனர்களை எதிர்க்கிறேனே தவிர பார்ப்பனர்களை வெறுப்பதில்லை. நான் ஏன் பார்ப்பனர்களை எதிர்க்கிறேனென்றால் நான் மனிதர்களை நேசிக்கிறேன்" - தோழர் பெரியார்.ஈவெ.ரா


வலைப்பதிவுகளில் எழுதுபவர்களைப் பொறுத்தவரை இரண்டு பிரிவுகள் இருக்கின்றனர். பார்ப்பனர்கள் மற்றும் பார்ப்பனியம், இந்துத்துவத்தை ஆதரிக்கிறவர்கள். இன்னொரு பிரிவினர் பார்ப்பன மற்றும் பார்ப்பனிய எதிர்ப்பாளர்கள்.
ஆனால் இந்த வலையுலகில் நடக்கும் விவாதங்களுக்கும் தமிழ்நாட்டில் நிலவும் சமூகச் சூழலுக்கும் மிகப்பெரிய இடைவெளி உள்ளது.


பெரியார் காலத்தைவிட இப்போது பார்ப்பன ஆதிகக்ம் குறைந்திருக்கிறது. பார்ப்பனர்களின் அதிகார மய்யங்கள் மாறியிருக்கின்றன. 'சூத்திரர்' என்கிற வார்த்தையே தெரியாத ஒரு தலைமுறை உருவாகியிருக்கிறது. பார்ப்பனர்களுக்கு இணையாக சாதிய அதிகார விருப்பம் கொண்ட இடைநிலைச்சாதிகள் உருவாகியிருக்கிறார்கள். இவர்கள் கிராமங்களில் தலித்துகள் மீது வன்முறையைச் செலுத்துகிறார்கள்.


ஆனால் வலையுலகில் நடக்கும் விவாதங்களோ இன்னமும் 1950, 60களில் நடந்த ஆரிய, திராவிட விவாதங்களாகவே இருந்து வருகின்றன. ஆனால் இந்த விவாதங்களில் நியாயமில்லை என்றும் சொல்லிவிட முடியாது. வலையுலகில் எழுதும் பெரும்பாலான பார்ப்பனர்கள் இன்னமும் சத்தியமூர்த்தி(அய்யரி)ன் வாரிசுகளாகவே இருக்கின்றனர்.


ஒரு உதாரணம் 1972ல் பெரியார் 'அனைத்துச் சாதியினரும் அர்ச்சகராகும்' கோரிக்கையை வலியுறுத்தும்போது பார்ப்பனர்கள் மத்தியில் கடுமையான எதிர்ப்பு எழுந்தது. ஆனல் இப்போது 2006ல் அதே கலைஞர் தலைமையிலான திமுக அரசு அதே சட்டத்தைக் கொண்டுவரும்போது தமிழ்நாட்டுப் பார்ப்பனர்கள் மத்தியிலும் இந்துத்துவச் சக்திகள் மத்தியிலும் முன்னைய கடுமையான எதிர்ப்புகள் இல்லை. இப்போது 'தனியார்துறையில் இட ஒதுக்கீடு' போன்ற கோரிக்கைகளை வைத்தால்தான் பார்ப்பனர்கள் அலறுவார்கள். அவர்கள் வேறு அதிகார மய்யங்களுக்கு நகர்ந்திருக்கிறார்கள். எனவே 1973ம் காலத்திய அதே பெரியார் அரசியலை நாம் செய்ய இயலாது.


ஆனால் வலையுலகில் இருக்கும் சூழல் என்னவென்றால் தமிழ்நாட்டுப் பார்ப்பனர்களை விட வலையுலகில் எழுதிய பெரும்பாலான பார்ப்பனர்கள் அனைவரும் அர்ச்சகராகும் சடட்த்தை மூர்க்கமாக எதிர்த்தார்கள். இத்தகைய இறுகிப்போன பார்ப்பனர்களுக்கு கடுமையான பார்ப்பன எதிர்ப்பு அரசியல் தேவைதான். பெரும்பாலும் வலையுலகில் பார்ப்பனர்களுக்கு அடுத்தபடியாக பார்ப்பனரல்லாதோரில் அதிகமும் இடைநிலைச்சாதிகளும் கொஞ்சம் முஸ்லீம்களும் எழுதுகிறார்கள் என்று கருதுகிறேன். தலித்துகள் அதிகம் இன்னமும் இந்த உலகத்திற்குள் வரவில்லை. தலித்துகளும் கணிசமக எழுத ஆரம்பிக்கும்போது வேறுதளங்களுக்கு விவாதங்கள் நகரும் என்று கருதுகிறேன்.

இதை நான் எழுதுவதன் நோக்கம் பார்ப்பன எதிர்ப்பாளர்களும் சரி, பார்ப்பன எதிர்பு முன்வைக்கப்படுவதாலேயே பெரியார் என்னும் போராளியை மாமா என்றும் வெங்காயத் தலைவன் இன்னும் எவ்வளவு தூரம் கொச்சையாக வசைபாட வேண்டுமோ அவ்வளவுதூரம் வசைபாடும் பார்ப்பன நண்பர்களுக்கும் சேர்த்து, பெரியார் பார்ப்பன எதிர்ப்பில் கடைப்பிடித்த அறவியல் மதிப்பீடுகளைச் சுட்டிக்காட்ட விரும்புகிறேன்.


1948 காந்தி கோட்சே என்ற பார்ப்பனரால் சுட்டுக்கொல்லப்பட்ட நேரம். முதலில் முஸ்லீம்தான் காந்தியைக் கொன்றுவிட்டான் என்று வதந்தி பரவ முஸ்லீம்கள் மீது தாகுதல் தொடுக்கப்படுகிறது. ஆனால் அந்தக் கொலையைச் செய்தவன் இந்து, அதுவும் பார்ப்பனன் என்று தெரியவர இந்திய வானொலி வரலாற்றிலேயே முதல்முறையாக 'காந்தியை ஒரு இந்து சுட்டுக்கொன்றான்' என்று கொலையாளியை அவனின் மத அடையாளத்தோடு அறிவிக்கப்பட்டது.


அப்போது பாபாசாகேப் அம்பேத்கரின் மண்ணான மும்பையில் தலித்துகள் அக்கிரகாரத்தில் பார்ப்பனர்கள் மீது தாக்குதல் நிகழ்த்துகின்றனர். ஆனால் பார்ப்பன எதிர்ப்பை உக்கிரமாக முன்வைத்த தமிழகத்தில் பெரியார் 'யாரும் வன்முறையில் ஈடுபட வேண்டாம்' என்று வேண்டுகோள் விடுக்கிறார். அதற்குப் பின்பு நடந்த காந்தியார் அஞ்சலிக்கூட்டத்தில் "காந்தியைச் சுட்டுக்கொல்ல ஒரு துப்பாக்கி எந்தளவு காரணமோ அந்தளவுதான் அந்த பார்ப்பனரும் காரணம்" என்று பேசுகிறார்.


பார்ப்பனரல்லாத பெரும் மக்கள் திரளைத் தன்னகத்தே கொண்ட பெரியார் நினைத்திருந்தால் பார்ப்பனர்களுகு எதிராக வன்முறையை ஏவிவிட்டிருக்க முடியும். ஆனால் ஒருபோதும் அவர் பார்ப்பனர்கள் உள்ளிட்ட எந்த உயிரையும் வெறுத்தவரில்லை. பார்ப்பன எதிர்ப்பு உட்பட அவரது எல்லா செயற்பாடுகளும் அளவிறந்த அன்பின்பாற்பட்டது.


பலசமயங்களில் அவர் பார்ப்பனர்களோடு உரையாடல் நிகழ்த்தவும் முன்வந்தார். ('பார்ப்பனத் தோழர்களே' என விளித்து அவர் பேசிய உரை ஒரு முக்கியமான உரை. அந்த பிரதி இப்போது என் கைவசம் இல்லை. கிடைத்தால் பிரசுரிக்கிறேன்.)


அதே 1948 பெரியார் மணியம்மையைத் திருமணம் செய்ய முடிவெடுக்கிறார். தனது ஆஸ்தான நண்பனும் அரசியல் எதிரியுமான ராஜாஜியைச் சந்திக்கிறார். பிறகு மணியமமையை மணந்துகொள்கிறார்.

மணியம்மையின் திருமணத்தையொட்டி அண்ணா உட்பட பலர் கட்சியிலிருந்து விலகுகின்றனர். திமுக பிறக்கிறது. அப்போது அவர்கள் பெரியார் மீது இரண்டு கடுமையான குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைக்கிறார்கள்.

1. பெரியார் பொருந்தாத் திருமணம் செய்துவிட்டார்.
2. மணியம்மை பெரியார் திருமணம் என்பது வெறுமனே ஆண் பெண் உறவு சம்பந்தப்பட்டது அல்ல. அடுத்து கட்சி, டிரஸ்ட், சொத்து ஆகியவற்றிற்கு வாரிசை நியமிக்கும் ஏற்பாடும் கூட. அத்தகைய இயக்கத்தின் எதிர்காலத்தைத் தீர்மானிக்க வேண்டிய ஏற்பாட்டைப் பார்ப்பனர் ராஜாஜியின் ஆலோசனையில் பேரில் எடுத்துவிட்டார்.


காலங்கள் உருண்டோடின. ராஜாஜி இறந்துவிட்டார். ராஜாஜிக்கு அடுத்தாண்டு பெரியாரும் மறைந்துவிட்டார். பெரியார் இறந்து பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு திராவிடர்கழகத் தலைவர் கி.வீரமணி 'புதியபார்வை' இதழில் 'அய்யாவின் அடிச்சுவட்டில் 'என்னும் தொடரை எழுதுகிறார். அதில்தான் ராஜாஜி பெரியாருக்கு எழுதிய கடிதத்தை வெளியிடுகிறார்.


அதில் 'மணியம்மையைத் திருமணம் செய்வதில் தனக்கு விருப்பமில்லை' என்றே ராஜாஜி தெரிவிக்கிறார். ஆனால் கடிதத்தின் தலைப்பில் அந்தரங்கம் என்று போட்டிருந்ததால் பெரியார் கடைசிவரை அந்த கடிதத்தை வெளியிடவில்லை. 'ஒரு பார்ப்பனர், அதுவும் பார்ப்பனர்களின் பாதுகாவலனாக விளங்கிய ராஜாஜி என்னும் பார்ப்பன ராஜகுருவிடம் கட்சியின் எதிர்காலத்தை அடகு வைத்தார்' என்னும் வரலாற்றுப் பழியைச் சுமந்து மறைந்தார்.


வேசி வீட்டிற்குச் சென்றது முதல் நிர்வாணமாய் நின்றது வரை ரகசியங்கள் எதுவுமற்று தமிழ்வெளியில் தன்னை முன்கிடத்திக்கொண்டவர் பெரியார். ஆனால் வெளிப்படையாய் இருத்தல் என்பது தான் ரகசியங்களற்று இருத்தலே தவிர பிறரின் அந்தரங்களை அம்பலப்படுத்துவதல்ல என்கிற அற மதிப்பீடுதான் பெரியாரின் அறமதிப்பீடு.


பெரியர் மதங்களை மறுத்தார். ஒழுக்கம், தியாகம், கற்பு, மதுவிலக்கு என்னும் பேரறங்களை மறுத்தார். ஆனால் இத்தகைய சுயேச்சை அறங்களை உற்பத்தி செய்தார். அத்தகைய அறங்கள்தான் இன்றைய மாற்று மதிப்பீடுகளாக விளங்கும் என்று கருதுகிறேன்.


பார்ப்பன நண்பர்களும் பார்ப்பனரல்லாத தோழர்களும் தங்களது அரசியல் செயற்பாடுகளில் இத்தகை சுயேச்சை அறங்களைக் கடைப்பிடிப்பதே வன்மமும் வெறுப்புமற்ற மாற்று வாழ்க்கைநெறியை உருவாக்க ஏது செய்யும் என்று நம்புகிறேன்.


வேண்டுகோள் 1 : உடனே பெரியார் ,"பாம்பையும் பார்ப்பனையும் கண்டால் பார்ப்பனை அடி" என்று சொல்லவில்லையா என்று கேட்கவேண்டாம். அது பெரியாரின் வார்த்தைகள் அல்ல. பெரியார் எந்த ஆண்டில் எங்கு அப்படிப்பேசினார் அல்லது எழுதினார் என்று காட்டுங்களேன்.


வேண்டுகோள் 2 : இந்த பதிவுக்குச் சம்பந்தமில்லாத, திசைதிருப்பும் பெரியார் மணியம்மை திருமணம் பற்றிய கேள்விகள் வேண்டாம்

அனைவருக்கும் புத்தாண்டுவாழ்த்துக்கள்.

போட்டி வலைப்பதிவாளர் மாநாடு - நிகழ்ச்சி நிரல்

காலை 9.00 - 10.00
குத்துவிளக்கில் சிகரெட் கொளுத்தி மாநாட்டைத் தொடங்கி வைப்பவர் : யெஸ்.பாலபாரதி
வரவேற்புரை : கெட்டசெய்தி இந்தியா
( வரிவிலக்கிற்காக)
தலைமையுரை : சிவஞானம்ஜி (மூத்தவலைப்பதிவாளர்)
காலை 10.00 - 11.00
தமிழிசை
இயக்குனர் பேரரசுவின் தமிழிசைப்பாடல்கள்
பாடுபவர் : குழலி
காலை 11.00 - 12.00
கலைநிகழ்ச்சிகள்
பழைய சொம்பு ஆட்டம் : 'நாட்டாமை' முத்துதமிழினி
சிறப்பு கரகாட்டம் : வரவணையான்
புலிவேஷ ஆட்டம் : கொழுவி, ஈழபாரதி
நண்பகல் 12.00 - 2.00
கருத்தரங்கம்
'பதிவுக்குச் சம்பந்தமில்லாமல் பின்னூட்டம் போடுவது எப்படி?' ' - 'பின்னூட்டம்' பாலா
என்னை மிரட்டிய நெடுங்குழை காதன் - சமீபத்திய ஆய்வு
- டோண்டு ராகவன்
பாகிஸ்தானாகி வரும் கராச்சி
- ஜடாயு
ஆவி அமுதாவும் அமெரிக்க மறுகாலனியாதிக்கமும்
- அசுரன் & ராஜ்வனஜ்
ரமணிசந்திரன் நாவல்கள் - ஒரு பின் நவீனத்துவ ஆய்வு
- சுகுணாதிவாகர்
மதியம் 2.00 - 4.00
உணவு இடைவேளை
சைவ உணவுக்கு அணுகவும் : இட்லிவடை
( சாப்பிட வருபவர்களை ரகசியமாக படம் பிடிக்கும் வசதி உண்டு)
சரக்கு மற்றும் அசைவ உணவுகளுக்கு : வரவணையான் (எ) செந்தில்
( கார்டு உள்ளவர்கள் மட்டுமே அணுகவும் (ரேசன் கார்டு அல்ல) அல்லது புரவலர்களுடன் அணுகவும்.)
மாலை 4.00 - 5.00
புத்தக வெளியீட்டு விழா
'போலி டோண்டுவின் பொன்மொழிகள்'
வெளியிடுபவர் : ஆப்பு ( தலைமை கணிப்பொறியாளர், போலி டோண்டு இயக்கம்)
பெற்றுக்கொள்பவர் : விடாதுகருப்பு (பெரியார் பூனைப்படை)
பொ(ப)ன்னாடை அணிவித்துக் கௌரவப்படுத்தப்படுபவர்கள் : டோண்டுராகவன், மாயவரத்தான், ஹரிஹரன், ஜடாயு, ஜயராமன், வஜ்ரா மற்றும் பலர்.
மாலை 5.00 - 6.00
இலவச மருத்துவ முகாம்
பெத்தடின் ஊசி வினியோகம் : ஹரிஹரன்
(மாதவிடாயால் அவதியுறும் பெண்களுக்கு விபூதிமருந்தும் உண்டு)
மாலை 6.00 - 8.00
திரைப்படவிழா
(உலகத்தரம் வாய்ந்த தமிழ்ச்சினிமாக்களைத் திரையிடும் முதல் முயற்சி)
திரையிடப்படும் படங்கள் : பாசப்பறவைகள், கண்ணம்மா
- sponsered by லக்கிலுக்
ஆய்வுரை : பாரதியின் கண்ணம்மா, பாரதி கண்ணம்மா, கலைஞரின் கண்ணம்மா - ஒரு திராவிட ஒப்பாய்வு
- முத்துகுமரன்
திரையிடப்படும் படங்கள் : நாளைநமதே, தாய்மீது சத்தியம், ஆடிவெள்ளி
- sponsered by பொன்ஸ்
ஆய்வுரை : ஆடிவெள்ளியும் ஆனைகளின் அடிமைத்தன்னிலையும்
-ரோசாவசந்த்
இரவு 8.00 - 10.00
ஸ்பெசல் நாடகம்
டோண்டு மற்றும் போலிடோண்டு இணைந்து மிரட்டும் 'கண்ணாமூச்சி ரே ரே'
(தம்மடிக்க, சரக்கடிக்க, கடலைபோட அரங்கில் அனுமதி உண்டு)
நாள் : 32.13.3006
இடம் : கோவிந்தாபுரம்,
கேரளா, பாகிஸ்தான்.
அனைவரும் வருக! அல்வா தருக!

நோட்டிஸ் உபயம் : ஓகை, 'புளியமரம்' தங்கவேலு, முத்துதமிழினி.

பெண்கள் அர்ச்சகராக வேண்டாம்


"இந்து மதத்தில் ஏன் பெண்கள் அர்ச்சகராக நியமிக்கப்படவில்லை என்பது குறித்து விளக்கம்:பெண்களுக்கு இயற்கையான மாதவிடாய் நிகழ்வு நாட்களில் உடல் உபாதை கூடியிருக்கும் பெண்களில் பலருக்கு தாளமுடியாத வலி என்று சரியாக உட்காரக்கூட முடியாமல் வலியால் துடிப்பது என்பது சாதாரணமான பொதுஅறிவுடைய வெகுதியானவர்கள் அறிந்த உண்மை.கோவில்களில் கருவறையில் இறைவனைப் பூஜிக்கின்ற செயல் என்பது ஆறுகால பூஜை என்கிற இடைவிடாது நின்ற நிலையிலேயே இறைவன் உருவச்சிலைகளுக்கு அபிஷேக, அலங்காரம் என்கிற குனிந்து நிமிர்ந்து செய்யும் செயல்களைச் செய்யவேண்டிய கட்டாயம் உடையது.மேற்படியாக கடுமையான வலியில் இந்தக் காலகட்டத்தில் அவதியுறும் பெண்கள் குழந்தைகள், கணவன், குடும்பத்தார் மீதே எரிந்து விழுந்து, பொறுமையிழந்தவர்களாய் கிட்டத்தட்ட "ஸ்பிலிட் பெர்சனாலிட்டி" நபர்கள் மாதிரி நடந்து கொள்வார்கள்.மேலும் பண்டைய காலத்தில் இந்துக் கோவிலில் இறைவனுக்குச் சேவை செய்தபடியே வேதம் சொல்லித் தந்த ஆசிரியர்களாகவும் இருந்தவர்கள், அந்தந்த ஊர் வழக்குகளில் நீதியும் சொல்லியிருந்து இருக்கின்றார்கள்.நீதி சொல்லும் நபர் நிதானத்துடன் நியாய அநியாயம் உணர்ந்து சொல்லவேண்டியது கடமை ஆதலால், உடல் உபாதை, வலி காரணமாக மாதத்தில் சில நாள் நிதானம் இழக்கும் பெண்கள் ஆலய அர்ச்சகர்களாக இந்தப் பணிக்கு உகந்தவர்களாக கருதப்படாததில் சமூக அக்கறையே பிரதானம்."


ஹரிஹரனின் இந்த சமீபத்திய பதிவைப் படித்தபோது பிரபுதேவா நடித்த ஒரு படத்தின் நகைச்சுவைக்காட்சிதான் நினைவுக்கு வந்தது.


விவேக்கும் வடிவேலுவும் ஒரே பெண்ணைக் காதலிக்க முயற்சி செய்வார்கள். விவேக் கையில்லாதவரைப் போல நடித்துக்கொண்டிருப்பார். ஒருமுறை விவேக்கு அண்டர்வேர் மாட்டமுடியாது. அவரது காதலி மாட்டிவிட்டு விட்டு கைகளைத் தட்டிக்கொள்வார். விவேக் சொல்வார், "ஒரு லோடு மண்ணடிச்சமாதிரி கையைத் தட்டுறா பாரு"


ஏதோ மணியாட்டுவதும், தீபாராதனையும் உலகமகா உழைப்புப்போலவும் அதற்கு மாதவிடாய்தான் தடையாக இருப்பதுபோலவும் ஹரி பேசும்போது சிரிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.

ஹரி, நீங்கள் மாதவிடாய்க்காலங்களிலும் கொளுத்தும் வெயிலில் பட்டப்பகலில் வயல்வெளியில் 'பால்சுரந்த தனமிரண்டைப் பயிர்வருடத் தலைகுனிந்தே மகவு உறிஞ்சுதுன்னு மண்ணுறிஞ்சக் களையெடுக்கும்' உழைக்கும் பெண்களைக் கண்டதிலலையா? கல் சுமக்கும், ரோட்டோரங்களில் மதியவெயிலில் சாப்பாட்டுக்கடை போடும் சகோதரிகளைப் பார்த்ததிலலையா? அல்லது அவர்களுக்கெல்லாம் மாதவிடாய் வராது என்ற எண்ணமா?

ஒருவேளை நீங்கள் பார்ப்பனச் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர் என்பதால் உழைக்கும் பெண்களைச் சந்திக்கும் வாய்ப்பு கிடைக்காமல் போயிருக்கலாம். பார்ப்பனச் சகோதரிகள் மாதவிடாய்க் காலங்களில் குனிந்து வளைந்து கோலம் போடுவதிலலையா? வீடு பெருக்குவதில்லையா? துணி துவைப்பதில்லையா? பாத்திரம் கழுவுவதில்லையா? ஆம்பளைகள் வக்கணையாய் வழித்துத் தின்ன வடித்துக்கொட்டுவதில்லையா?(என்ன, புணர்ச்சி இயந்திரமாகச் செயல்படுவதிலிருந்து மூன்றுநாட்கள் ஓய்வு கிடைக்கலாம்). அல்லது நீங்கள் சொல்வதைப் போல அவர்கள் 'ஸ்பிளிட் பெர்சனாலிட்டி' வந்து பார்ப்பன ஆண்களைக் கொலைசெய்துவிட்டார்களா?

சாதியையும் தாண்டி நீங்கள் ஆண் என்பதை உணர்த்திவிட்டீர்கள்.

முதலில் 'உடலைக்கொண்டாடிய பெரியார்' என்ற எனது பதிவில்தான் பின்னூட்டத்தில் இந்த அரிய 'அறிவியல் கருத்துக்களை வெளியிட்டீர்கள்'. நான் பெண்கள் அர்ச்சகர்களாவதைப் பற்றிக்கூட பேசவில்லை, பெண்கள் அந்த மா.வி.காலங்களில் கோயிலுக்குச் செல்லாதது ஏன் என்றே கேட்டிருந்தேன். ஒருவேளை சாமி சிலை முன்னால் கையெடுத்துக் கும்பிடுவதும் மாபெரும் உழைப்பு என்று கருதுகிறீர்களா?

அதென்ன நிதானம் தவறிப் பெண்கள் நீதி சொல்வார்கள்? நிதானத்தோடு ஆண்கள் சொன்ன நீதிகள் எல்லாம் பெண்களுக்கு அநீதிகளாகத்தானே இருந்தன.

எங்கள் ஊர்ப்பக்கம் மாதவிடாய்க்காலங்களில் பெண்கள் ஊறுகாய்ப்பாட்டிலைக்கூட தொடமாட்டார்கள். ஊறுகாய் கெட்டுவிடும் என்பது நம்பிக்கை. இது தீட்டு, அசிங்கம் என்னும் தூய்மைவாத உளவியல் பெண்களிடம் ஆழக் கட்டப்பட்டிருக்கிறது.

நிச்சயமாக ஆண்களால் மாதவிடாய், பிரசவம் என்னும் உடல் உபாதைகளை உணரமுடியாது. அதை மிகுந்த பொறுப்போடும் புரிந்துணர்வோடும், மானுட நேசத்தோடும்தான் அணுகவேண்டும். 'நீ பலவீனமானவள், எனவே கீழிறக்கப்பட வேண்டியவள்' என்னும் அதிகார மனோபாவத்தோடு அல்ல.

இவ்வளவு சொல்லியும் நீங்களோ உங்கள் அரங்கநாதரோ, சிதம்பரம் நடராஜரோ முடியாது, கிடியாது என்றால் ரொம்பவே சங்கடப்பட்டால், வேண்டாம் பெண்கள் அர்ச்சகராகவே வேண்டாம்.

மதியவேளையிலும்
பொறுப்பற்றுத் தூங்கும்
அரங்கனும் ஆடியபாதத்தை
இறக்கமுடியாது விழிக்கும்
நடராஜனும் வெளியேறட்டும்.
புழுக்கம் நிறைந்த கருவறை வெளிகள்
எம் பெண்கள்
நாப்கின் உலர்த்தப் பயன்படட்டும்


கேள்வி 1 : பகுத்தறிவின் துணைகொண்டு உண்மையை விடுதலை செய்வதாகச் சொல்லிக்கொள்ளும் ஹரிஹரன் குறைந்தபட்ச அறிவையும் பலசந்தர்ப்பங்களில் தன்னிலிருந்து விடுதலை செய்துவிடுகிறார்.

சார்வாகத்தை இந்துமதம் உட்செரித்துக்கொண்டது பரிணாமமாம். அப்படியானால் வேத நெறிகளுக்குப் பின் தோன்றிய ஆசிர்வகம், சாங்கியம், லோகாயுதம், பவுத்தம், சமணத்தை என்ன சொல்வீர்கள்? அது பரிணாம வளர்ச்சி என்றால் தஞ்சாவூரில் 'கோலம் போடும் பெருமைமிகு' இந்து மரபை உதறித்தள்ளிவிட்டு இஸ்லாம் கொடிகட்டிப் பறந்தால் அதுமட்டும் பரிணாமம் ஆகாதோ?

கேள்வி 2 : கால்கள்தான் இறைவனின் படைப்பில் உயர்ந்ததாம், பெருமாளின் பாதம்தான் சேவிக்கபப்டுகிறதாம். எனவே சூத்திரர்கள் காலில் பிறந்தது இழிவாகாதாம். நல்லது. அப்படியானால் அத்தகைய சேவிக்கத்தக்க உயர்ந்த பாதங்களில் அணிந்திருக்கும் செருப்பு தைக்க பார்ப்பனர்கள் தயாரா? (மேலும் பகவான ராமபிரானின் செருப்பு ஆண்ட புண்னிய பூமியாயிற்றே இது?)கால் கழுவபப்டும் கழிப்பறையைக் கழுவ பார்ப்பனர்கள் தயாரா?இதேபோல சூத்திரர்களை தஸ்யூக்கள், வேசிமகக்ள், அடிமைகள் என்று வேதங்கள் ஏன் குறிப்பிடுகின்றன என்ற அறிவார்ந்த உண்மைகளையும் ஹரி விரைவில் வெளியிடுவார் என்று நம்புகிறேன்.

மணிரத்னம் ஒரு போஸ்ட்மாடர்னிஸ்டா?

அன்புள்ள அனானி,

உங்கள் பெயர் எனக்குத் தெரியவில்லை (முட்டாள், பெயர் தெரியாவிட்டால்தான் அனானி, cool down). அடிக்கடி என் பின்னூட்டங்களில் வந்து எனக்கு பின்நவீனம் தெரியாது, சினிமா தெரியாது என்றெல்லாம் 'அருளாசிகள்' வழங்கிப் போகிறீர்கள். நன்றி. இருக்கலாம்.
கார்ப்பரேசன் பள்ளியில் 12ம் வகுப்பு வரை சத்துணவு மட்டுமே சாப்பிட்டு வளர்ந்த என் அரைகுறை ஆங்கில அறிவின் விளைவாகப் பின்நவீனம் குறித்து நான் ஏதாவது அபத்தமாக உளறியிருக்கலாம். நான் பின்நவீனத்தில் டாக்டரேட் பண்ணியவன் இல்லை. நான் ஒரு பின்நவீனத்துவவாதி என்று எங்கேயும் சொன்னதாகவும் நினைவில்லை. (postmodern conditionதான் இருக்கிறது, postmodernistஎன்றெல்லாம் யாரும் இல்லை என்பதை நீங்கள் அறிந்திருப்பீர்கள்)

மணிரத்னத்தின் சினிமா குறித்து நான் எழுதும்போது 'ஒரிஜினலாட்டி, காப்பி' குறித்து பி.ந என்ன சொல்கிறது என்று சட்டையைப் பிடித்து உலுக்கியிருந்தீர்கள். உண்மைதான் பின்நவீனம் 'ஒரிஜினல் என்ற ஒன்று கிடையாது' என்றுதான் சொல்கிறது. ஒரிஜினாலிட்டி என்ற பெயரால் ஏற்படும் அறிவின் அதிகாரத்தையும் கேள்விக்குள்ளாக்குகிறது.

ஆனால் மணிரத்னத்தை விமர்சிக்கும்போது மட்டும் உங்களுக்கு ஏன் கோபம் வருகிறது என்று தெரியவில்லை? தேவா டியூன்களைக் காப்பியடிக்கிறார் என்று குற்றம் சாட்டப்படும்போது கோபம் வருவதில்லை. ஆனால் மணிக்கு மட்டும் பின்நவீன உதவியோடு வந்துவிடுகிறீர்களே, ஏன்? தேவா ஏன் சாதாரணக் கானா இசையமைப்பாளராக அறியப்படுகிறார்? மணிரத்னம் எப்படிக் கலைஞ்ன் ஆனார்?

ஒரு படத்தைப் பார்த்து உந்துதல் பெறுவது, அதை நம் சூழலில் முயற்சித்துப் பார்ப்பது உலகமகா பாவமில்லை. ஆனால் எந்த பிரச்சினை குறித்து (அ) எந்த சூழல் குறித்துப் படமெடுக்கிறீர்களோ அது குறித்த அவதானிப்பு அவசியம் இல்லை என்று கருதுகிறீர்களா?

'புதுப்பேட்டை' யிலும், 'ஈ'யிலும் வரும் சேரியையும் பாருங்கள். 'ஆயுத எழுத்தில் வரும் சேரியைப் பாருங்கள். சென்னையில் எந்த சேரி அவ்வளவு சுத்தமாக இருக்கிறது? (மணிரத்னம் வகையறாக்கள் வந்து கூட்டிப் பெருக்கினால் ஒருவேளை அபப்டி மாறக்கூடும்)'ரோஜா' படம் காஷ்மீர்ப் பிரச்சினை பற்றிய எந்த உரையாடலைத் துவக்கி வைத்தது? மீண்டும் தேசியக் கற்பிதம் குறித்த உணர்ச்சி மேற்பரப்பில் மட்டும்தானே விளையாடியது?
மும்பை படத்தின் கிளைமாக்ஸில் ஏன் 4பக்க வசனம்? ஏன் மணிரத்னம் என்னும் கலைஞனால் அதைக் காட்சிப்படுத்த முடியவில்லை? ராமர் கோவில் பாபர் மசூதிப் பிரச்சினை குறித்து போகிற போக்கில் 'எல்லோரும் ஒற்றுமையா இருங்கள்' என்று சொல்வதற்குக் கலைஞன் தேவையா? ஏன் மிஸ்டர்&மிசஸ் அய்யர் ஏற்படுத்திய பாதிப்பை மும்பை உருவாக்கவில்லை?

திராவிட இயக்கம் குறித்து எந்த ஆழமான கல்வியும் இல்லாமல் எந்த தைரியத்தில் மணி 'இருவர்' படம் எடுத்தார்? ஒரு படத்தின் மூலம் தாக்கம் பெறுவது என்பது வேறு. தலையைச் சொரிவதிலிருந்து வாயைக் குதப்பிப் பேசுவது வரை காப்பியடிப்பது கலையா? இசை, ஒளிப்பதிவு, தொழில்நுட்பம் போன்ற ஒரு சில அம்சங்களைத் தூக்கிவிட்டால் உலக சினிமாவில் மணிரத்னத்தின் இடம் எது?

எந்த புரிதலும் இல்லாமல் எல்லாவற்றையும் வியாபாராமாக்கி விடும் ஒருவரைக் குறித்து விமர்சித்தால் ஏன் ஆத்திரப்படுகிறீர்கள்?

நீங்கள் பின்நவீனப் பண்டிதர் என்பதால் அடையாள அரசியல்(politics of identity), வித்தியாசங்களின் அரசியல்(politics of differences) (அ) மிச்சங்களின் அரசியல்(politics of reminders) பற்றி அறிந்திருப்பீர்கள். சபல்டர்ன் ஆய்வுகள் அடிப்படையிலான வாசிப்புகளின் அவசியத்தையும் அறிந்திருப்பீர்கள். இத்தகைய ஆய்வுகளின் அடிப்படையில் அணுகினால் மணியின் சினிமாக்கள் யாருக்கு ஆதரவாக நிற்கின்றன?

மணியின் படங்களில் பெண்களின் இடங்கள் எவை? காதலனின் உயிர் உருக்கும் பாட்டைக் கேட்டு தன் பர்தாவைத் தடுக்கும் நங்கூரத்தை உதறிவிட்டு ஓடி வரும் பெண்ணின் குலுங்கும் மார்புகளைக் குளோசப்பில் காட்டிய கலைஞன் தானே மணி? ஆயுத எழுத்தில் சேரிப்பெண்ணாக வரும் மீராஜாஸ்மினின் பிரதானப் பணிகள் எவை? மாதவனோடு சரசமாடுவதும், கணவனிடம் அடிக்கடி அறை வாங்குவதும்.

இங்கு மார்க்சியம் தெரிந்த பல பார்ப்பனர்கள் மார்க்சிஸ்ட்களாக இருந்ததை விடப் பார்ப்பனர்களாகவே இருந்தார்கள். (எல்லாப் பார்ப்பனர்களையும் சொல்லவில்லை. எம்.என்.ராய், ராகுல்ஜி, ஏ.எஸ்.கே போன்றோர் மீது எனக்கு மரியாதை உண்டு). இப்போது பின்நவீனம் தெரிந்தும் பார்ப்பனர்களாகவே இருக்கிறீர்கள்.

என்னைப் பார்ப்பன வெறுப்பாளன் என்று அடையாளப்படுத்தியிருந்தீர்கள். நான் பார்ப்பன எதிர்ப்பாளனே தவிர பார்ப்பன வெறுப்பாளன் இல்லை. எனக்குத் தமிழ்ச்சூழலில் பின்நவீனத்தை அறிமுகப்படுத்தியவர்களும் பார்ப்பன எதிர்ப்பாளர்களாகவும் இந்துத்துவ எதிர்ப்பாளர்கவுமே இருந்தார்கள். நான் கொண்டிருப்பது பார்ப்பன வெறுப்பு என்றால், 'இருவர்' படம் (முழுவதும்) 'ஆயுத எழுத்தில்' வில்லனாக வரும் கதாபாத்திரம் கருப்புச்சட்டை அணிந்திருப்பது, 'வடக்கு வாழ்கிறது, தெற்கு தேய்கிறது' என்று வசனம பேசுவது ஆகியவைகளைக் கொண்டு மணிரத்னம் என்ன வகையான உணர்வுகளைக் கொண்டிருக்கிறார் என்று தயவு செய்து எனக்கு விளக்குங்களேன்.

நன்றி.
சுகுணாதிவாகர்.

எனக்கு பிடித்த ஏழரை

எல்லோரும் 'ஆறிப்போன ஆறு' எழுதுகையில் நான் எனக்குப் பிடித்த ஏழரையை எழுதுகிறேன். இதில் ஏழரையாவது விஷயம், எனக்கு அரைகுறையாகப் பிடிக்கும் (அ) சில பிரச்சினைகள் இருக்கலாம் (அ) பிடிக்... எனக் கொள்க.


பிடித்த அழகிகள்

1. தீபா (5வது படிக்கும்போது காதலித்த பெண்)
2. ஜெய்சிறீ (கல்லூரி படிக்கும்போது காதலிதது. எல்லாம் காதலித்ததான், பட்ட அல்ல)
3. முருகேஸ்வரி ( ஆறாவது டீச்சர்)

(சாரி பட்டியல் ஏழரையைத் தாண்டும் என்று நினைக்கிறேன். (முதல்லேயே இப்படியா?)

பிடித்த நடிகர்கள்

1. எம்.ஆர்.ராதா
2.சிவாஜி (வசந்த மாளிகை, புதிய பறவை, அந்த நாள் போன்ற படங்களுக்காக. நிச்சயமாக கப்பலோட்டிய தமிழன், கட்டபொம்மனுக்காக அல்ல)
3. சந்திரபாபு
4. ரங்காராவ்
5. பாலையா
6. தலைவாசல் விஜய்
7 . ரஜினிகாந்த்
7 1/2 . கமல்ஹாசன்

அழகில் பிடித்த நடிகைகள்

1. வாணிசிறீ
2. ராதா
3. ரஞ்சிதா
4. விந்தியா
5. குஷ்பு
6. கௌதமி
7 ஐஸ்வர்யாராய்
7 1/2 சினேகா


நடிப்பில் பிடித்த நடிகைகள்

1. சாவித்திரி
2. பத்மினி (சித்திக்காக)
3. ராதிகா
4. குஷ்பு
5. சிம்ரன்
6. ஜோதிகா
7. ?

தமிழில் பிடித்த படங்கள்

1. அவள் அப்படித்தான்
2. வீடு
3.அந்த நாள்
4. காதல் கொண்டேன்
5. புதுப்பேட்டை
6 மறுபடியும்
7 உதிரிப்பூக்கள்
7 1/2 பாட்ஷா

பிடித்த உலகத்திரைப்படங்கள்

1. சில்ட்ரன் ஆப் ஹெவன்
2. பைசைக்கிள் தீவ்ஸ்
3 . டிரீம்ஸ் (குரோசோவா)
4 . செவென் சாமுராய்
5. பிளாக்மெயில் (ஹிட்ச்காக்)
6. அசேசினேசன் ஆப் மால்கம் எக்ஸ்
7. பிளாக் (இந்தி)
7 1/2 டைட்டானிக்

பிடித்த எழுத்தாளர்கள்

. அ.மார்க்ஸ்
2. ஷோபாசக்தி
3. பெரியார் ஈ.வெ.ரா
4. சாருநிவேதிதா
5. ப.சிங்காரம் (புயலிலே ஒரு தோணி)
6. ரவிக்குமார்
7. அழகியபெரியவன்
7 1/2 . அசோகமித்திரன்

பிடித்த கவிஞர்கள்

1. செல்வி சிவரமணி (இலங்கை)
2. என்.டி.ராஜ்குமார்
3 மாலதி மைத்ரி
4. பிரேதா பிரேதன்
5. யவனிகா சிறீராம்
6. சுகுணாதிவாகர்
7 மகாதேவன் ("ஆம் நண்பர்களே அதுதான் நடந்தது)
7 1/2 பாரதி

பிடித்த வலைப்பதிவுகள்

1.தமிழ்நதி
2. ராஜ்வனஜ்
3. அசுரன்
4. மரைக்காயர்
5. ஆப்பு
6. ரோசாவசந்த்
7. வரவணையான்
7 1/2. டூண்டு (எ) போலி டோண்டு

ஒரு பின்குறிப்பு : இது முழுமையான பட்டியல் அல்ல. பதிவுகளை யாராவது ஒரு பதிவாளருக்கு dedicate செய்யலாம் என்றிருந்தேன். ஆனால் தோழர்கள் தமிழ்நதியும் மதி. கந்தசாமியும் சீரியசான பதிவுகளைப் படிக்கும்போது இதுமாதிரியான dedicationsகள் disturb செய்கிறது என்று எழுதியிருந்தார்கள். ஆனால் இது சும்மா ஜாலியான பதிவுதானே என்பதால் dedicated to என் பிரியத்துக்கும் முத்தங்களுக்குமுரிய வரவணையான் (எ) செந்திலுக்கு

மணிரத்னம் நீங்கள் கலைஞனா, திருடனா?



'இயக்குனர் அசிங்கம்' பாலச்சந்தர், 'பார்த்தாலே பரவசம்' வரை நூறு நாடகங்கள் எடுத்திருக்கிறார். 101வது நாடகமாக 'பொய்' ஓடிக்(?)கொண்டிருக்கிறது. பாரதிராஜா என்னும் கலைஞன் பல கிளிஷேக்களை எடுத்து ஓய்ந்துவிட்டார். இவர்கள் இருவருக்கும் அடுத்து இருப்பது மணிரத்னம்தான்.

அவர் மௌனராகம், இதயக்கோயில், பகல்நிலவு என்று எடுத்துக்கொண்டிருந்த வரை ஒன்றும் பிரச்சினையில்லை. ஆனால் அரசியல் சினிமா எடுக்கிறேன் என்று ஆரம்பித்து வாந்திதான் எடுத்தார். காஷ்மீர்ப்பிரச்சினை, வடகிழக்கு மாநிலங்களின் தேசிய இனப்பிரச்சினைகள் என ஒரு இழவும் தெரியாது ஏதாவதொன்றை எடுத்துத் தள்ளி விமர்சகர்களிடம் நார்நாராய்க் கிழிபட்டார்.

இதெல்லாம் ஒருபக்கம் இருக்க மணிரத்னம் ஏதாவது சொந்தமாய் யோசித்துப் படமெடுத்திருக்கிறாரா என்றால் அதுவும் கிடையாது. அவர் சுட்ட இடங்கள்.

நாயகன் - காட்பாதர்
திருடா திருடா - கிளிப்ஹேங்கர்
ரோஜா - ஒருமாதிரியாக ராமாயணத்தை உல்டா செய்தது.
தளபதி - மகாபாரத உல்டா
பம்பாய் - ஓட்டல் ருவாண்டாவை மோசமாக உல்டா அடித்தது.
ஆயத எழுத்து - அகிரோ குரோஷாவைக் கேவலப்படுத்தியது.

நாயகனில் 'காட்பாதர்' படத்தில் மார்லின்பிராண்டோ தலையைச் சொறிவதைக்கூட காப்பியடித்து கமல் சொறிவார். அனேகமாக மணியின் படங்களிலேயே தேறுவது 'அஞ்சலி' மட்டும்தான். (ஒருவேளை அது திருடப்பட்ட படத்தை நான் பார்க்காமல் கூட இருந்திருக்கலாம்)

இப்போது மணிரத்னம் 'குரு' என்று ஒரு படம் எடுத்துக்கொண்டிருக்கிறார். அதனுடைய கதையைச் சமீபத்தில் (2006ல்தான்) ஒரு பத்திரிகையில் படிக்க நேர்ந்தது. அந்த கதை வேறு ஒன்றுமில்லை. ஆர்சன் வெல்ஸ் என்னும் இயக்குனரால் எடுக்கப்பட்ட 'சிட்டிசன் கேன்' என்னும் படத்தின் அதே கதைதான்.முடிந்தால் அந்த படத்தின் டி.வி.டியைப் பாருங்கள். மணிரத்னம் அதைச் சுடமாட்டார் என்று (தைரியம் இருந்தால்) பந்தயம் கட்டுங்கள். குரு வெளியாகும்வரை பொறுத்திருங்கள்.ஒருவேளை அப்படி இல்லாமல் இருந்தால் பந்தயம் கட்டுபவர்களுக்கு மணிரத்னத்தால் காப்பியடிக்கப்பட்ட மேற்கத்தியப்படங்களின் டி.வி.டிக்கள் இலவசமாக வழங்கப்படும்.

இந்தியாவில் காப்பியடிப்பவன் தான் கலைஞன் என்றால் கலைஞனை என்ன சொல்வார்கள்?

இந்துக்கோயில்களை இடித்தது சரியா?

சமீபத்தில் தோழர் மரைக்காயர் ஆனந்தவிகடனில் வெளிவந்த பேராசிரியர் ஆ.சிவசுப்பிரமணியனின் நேர்காணலைப் பதிவிட்டிருந்தார். அது ஏற்கனவே படித்ததுதான் என்றபோதிலும் அவர்து பதிவுக்குப் பின்னூட்டமிருந்த ஒரு இந்துத்துவவாதிக்குப் பொறுமையாக அவர் விளக்கம் அளித்திருந்தது என்னைக் கவர்ந்தது.

சமீபத்தில் 'புதியகாற்று - டிசம்பர் - இதழில் ஆ.சிவசுப்பிரமணியனின் கட்டுரை ஒன்று வெளியாகியிருக்கிறது. பொதுவாக முஸ்லீம் மன்னர்கள் இந்துக்கோயில்களை இடித்துவிட்டார்கள் என்பதுதான் இந்துத்துவவாதிகளின் வழக்கமான பல்லவி. ஆனால் கோயில் என்பது செல்வத்தைச் சேர்த்துவைக்கும் கிட்டங்கியாகவே இருந்தது. அதைக் கொள்ளையடிப்பதுதான் மன்னர்களின் நோக்கமாக இருந்ததே தவிர கோயில்களைச் சிதைக்க வேண்டுமென்பதில்லை. இதற்கு இந்து மன்னர்களும் விதிவிலக்கல்ல.எந்தெந்த இந்து மன்னர்கள் இந்துக்கோயில்களைச் சிதைத்தார்கள் என்பது குறித்து பேரா.ஆ.சி விரிவாக விளக்கியிருக்கிறார். மிக முக்கியமான கட்டுரை. அவசியம் படியுங்கள்.

ஆ.சிவசுப்பிரமணியனைப் போலவே இன்னொரு முக்கியமான ஆய்வாளர் தொ.பரமசிவன். இவர்கள் இருவரும் நாட்டார் தெய்வங்களையும் வழிபாட்டு முறைகளையும் இந்துமதம் எப்படித் தின்று செரித்தது, அவை எப்படி இந்துமதமாக்கப்பட்டன என்பது குறித்து விரிவான ஆய்வுகளைச் செய்திருக்கிறார்கள்.

இவ்விரு அறிஞர்களின் முன்னோடிகள் என்று மயிலை.சீனி.வேங்கடசாமிநாட்டாரையும் சாத்தான்குளம் ராகவனையும் சொல்லலாம். இவ்விருவரும் சுயமரியாதை இயக்கச் சார்பாளர்களாக விளங்கினார்கள். (அவர்கள் இருவரையும் பயன்படுத்திக்கொள்ள பெரியார் தவறிவிட்டார் என்பது வேறு விஷயம்). குறிப்பாக வேங்கடசாமி நாட்டாரின் 'பௌத்தமும் தமிழும்' மிக முக்கியமான நூல். அவரது பல ஆய்வுகள் சைவ, வைணவ வெறியர்களால் பௌத்த விகாரைகளும் சமணப் பள்ளிகளும் எவ்வாறு சிதைக்கப்பட்டன என்று விளக்குகின்றன.

இப்போது அய்யப்பன் சீசன். எங்குபார்த்தாலும் கருப்புச் சட்டை, கருப்பு வேட்டிகள் நடமாடிக்கொண்டிருக்கின்றன. உண்மையில் சபரிமலை அய்யப்பன் சிலை என்பது புத்தர் சிலையே. இந்து ஆண் கடவுள்கள் யாருக்கும் உட்கார்ந்த நிலையில் சிலை இல்லை. மேலும் சாத்தன் என்பது பவுத்தப்பெயர். உதாரணம் சீத்தலைச் சாத்தனார். (அவர் எழுதும்போது எழுதுகோலின் பின்பகுதியை அடிக்கடி தலையில் குத்திக்கொள்வாராம். அதனால் அவர் சீழ்+தலை+சாத்தனார் ஆனாராம். இப்படி வெறுப்பை உமிழும் எத்தனையோ கட்டுக்கதைகள் பிறகு இந்துவெறியர்களிடமிருந்து கிளம்பியது.அதேபோல பக்குடுக்கை நன்கணியார் என்னும் புலவர் ஆசிர்வகம் என்னும் மாற்று மதத்தை சேர்ந்தவர். அவரது இயற்பெயர் தெரியவில்லை. ஆனால் பகு+உடுக்கை+நன்கு அணியார்- நன்றாக உடை உடுத்தத் தெரியாதவர் என்ற பெயராலேயே அழைக்கப்பட்டார்.)

சாத்தன் என்னும் பவுத்தப் பெயரே 'சாஸ்தா'வாக மாறி அது அய்யப்பனாக்கப்பட்டது.'சாமியே சரணம் அய்யப்பா' என்பது கூட 'புத்தம் சரணம் கச்சாமி'யிலிருந்து திருடப்பட்டது. இப்படியாக புத்த விகாரைகளை அழித்தே பல இந்துக்கோயில்கள் கட்டப்பட்டன.

இந்தியா புத்தமும் சமணமும் கொழித்த பூமி. புத்த விகாரையே, விகார், பீகார் ஆயிற்று. சமணம் தந்த சொல்லே 'பள்ளி'. அதற்குமுன் "சூத்திரனுக்கு எதைக் கொடுத்தாலும் கல்வியைக் கொடுக்காதே" என்றதுதான் 'அன்பே சிவமான' இந்துமதம். 'பொது' என்னும் சொல்லே பாலி மொழி தமிழுக்கு வழங்கிய கொடை.

ஆனால் எல்லாவற்றையும் கபளீகரம் செய்த இந்துத்துவத்தின் கொடுங்கரங்கள் இந்தியாவின் அழகியலின், வரலாற்றின் சின்னமாகிய பாபர் மசூதி வரை நீண்டது.ஆனால் காலம் எப்போதும் ஒரு புள்ளியில் உறைந்து நிற்பதில்லை. காலச்சக்கரத்தைச் சுழற்றும் வாய்ப்பு எங்கள் வலிய கரங்களுக்கும் வரும். அப்போது, இந்துக்கோயில்கள் இடித்து தரைமட்டமாக்கப்பட்டு புத்தவிகாரைகள் எழுப்பப்படும். இடிப்பதை மட்டுமே 'கடமை'யாகக் கொண்டு 'சிறீரங்கத்தில் பெரியார் சிலை வைக்கலாமா' என்று கேள்வி எழுப்புவர்களுக்கு 'எதிர்பாராத பலன்' கிடைக்கும்.

இந்துக்கோயில்களின் இடத்தில் பெரியார் சிலைகளும் புத்தர் சிலைகளும் நிறுவப்படும். பாபர் மஸ்ஜித் மீண்டும் கட்டப்படும். கோயில்தலமனைத்தும் பள்ளிகள் செய்வோம்.

உடலைக்கொண்டாடிய பெரியார்



டிசம்பர்24- பெரியார் நினைவுநாளுக்காக

சிலகாலத்திற்கு முன்பு சமணமுனிவர்களின் நிர்வாணம் பற்றியும் பெரியாரின் நிர்வாணம் குறித்தும் சர்ச்சைகள் எழுந்தன.

பெரியார் ஜெர்மனியில் நிர்வாணச்சங்கத்தில் கையெழுத்திட்டு உறுப்பினரானார் என்பது பலருக்கும் தெரிந்த செய்திதான்.. அது மட்டுமல்ல, ஜெர்மனியிலும் சோவியத்ரஷ்யாவிலும் அவர் இருந்தகாலங்களில் பூர்ஷ்வாக்குழுக்கள், தாராளவாதக்குழுக்கள், அனார்கிஸ்ட்கள், டிராட்ஸ்கியக்குழுக்கள் எனப் பல குழுக்களையும் சந்தித்துப்பேசினார். டிராட்ஸ்கியக்குழுக்களோடு தொடர்பு இருந்தததாலேயே பெரியார் சோவியத்யூனியனை விட்டு வெளியேற்றப்பட்டார்..

இது எதைக்காட்டுகிறதென்றால், புதிய சிந்தனைகளையும் போக்குகளையும் கற்றுக்கொள்கிற, வரவேற்கிற தன்மை பெரியாரிடம் இருந்தது என்பதையே. இத்தகைய போக்குகள் தமிழில் அருகி வருகின்றன என்பது வருந்தத்தகக்கது
தீவீரப்பெண்ணியம்(radical feminism) மேற்கில் எழுந்தபோது பெண்ணிய ஓவியர்கள் தங்கள் நிர்வாணத்தை வரைய ஆரம்பித்தார்கள். (அவர்களை என்ன செய்யலாம்? வெளிப்படையாக பாலியல் குறித்து எழுதும் நம் பெண்கவிஞர்களை சினிமாக்கவிஞர் சினேகன் சொன்னதைப் போல "சென்னை அண்ணாசாலையில் வைத்துக்கொளுத்திவிடலாமா?"). இத்தகைய பார்வையில்தான் பெரியார் நிர்வாணமாக நின்றதையும் அணுகமுடியும்.

மேலும் பெரியார் நிர்வாணமாக நின்றது வெறுமனே துறவுநிலை மட்டுமல்ல, அது உடலின் கொண்டாட்டத்தை வலியுறுத்துவது.
பொதுவாகவே மதம் உள்ளிட்ட ஆதிக்க நிறுவனங்கள் உடலை ஒடுக்கவே சொல்கின்றன. ஒருபுறம் பெண்களை போகப்பொருளாகக் கற்பிக்கும் இந்துமதம் மறுபுறம் பெண்ணுடலை விலக்கிவைக்க வேண்டியதாகவே கருதுகிறது.

சுத்தம் x அசுத்தம் என்று கட்டமைக்கப்பட்ட எதிர்வுகளிலிருந்தே தீண்டாமை கற்பிக்கப்பட்டது. தீட்டு, அசுத்தம் என்று பெண்கள் விலக்கி வைக்கப்படுவது குறித்து கொஞ்சம் யோசியுங்கள். இழிவான தொழிலை செய்ய பணிக்கப்பட்டதாலேயே அசுத்தம், தீட்டு என்று தலித்துகள் கோயிலிலிருந்து விலக்கிவைக்கப்பட்டதைப்போலவே பெண்ணுடலும் மாதவிடாயைக் காரணம் காட்டி கருவறையிலிருந்து விலக்கப்பட்டது. இப்படியாக பெண்காமம் வெளியே சொல்லத்தகாதது என்று சொல்லப்படுவது வரை இதை நீட்டித்துக்கொள்ளலாம்.

இப்படியாக அதிகாரமும் ஒடுக்குமுறையும் உடலை ஒடுக்குதல், உடலை இழிவாகக் கருதுதல், உடல் பற்றிப் பேசாதிருத்தல் ஆகியவற்றை முன்வைத்தால் விடுதலையைப் பேசும் உடல் அரசியல் (பொட்ய் பொலிடிcச்) நிர்வாணம், உடல் பற்றிப்பேசுதல், உடலைக்கொண்டாடுதல் ஆகியவற்றை முன்வைக்கிறது.


இத்தகைய புரிதல்களின் அடிப்படையில் அணுகும்போதுதான் பெரியாரின் நிர்வாணத்தைப் புரிந்ந்துகொள்ளமுடியும். தீவிரப்பெண்ணிய ஓவியர்களின் ஓவியங்களும் அத்தகையதே.


மறுபுறம் சமணமுனிவர்கள் போன்றவர்களின் நிர்வாணத்தை நாம் பெரியளவில் கொண்டாடிவிட முடியாது. ஏனெனில் உடலை ஒடுக்குவதில் அவர்களை யாரும் மிஞ்சமுடியாது. சமணர்களின் இத்தகைய போக்குகளை விரிவாகக் கிண்டலடித்திருப்பார் ஓஷோ. (பிறப்பின் அடிபப்டையில் ஓஷோவும் ஒரு சமணர்தான்) " காந்திதான் உலகின் மிகப்பெரிய வன்முறையாளர். தன் உடலின் மீது அவரளவுக்கு யாரும் வன்முறை செலுத்தியதில்லை" என்பார் ஓஷோ. பெரியாரும் உடலை வருத்தும் போராட்ட வடிவங்களை நிராகரித்தார். "சத்தியாக்கிரகம் சவுண்டித்தனம், உண்ணாவிரதம் முட்டாள்தனம் " என்பது அவரது கருத்து. (ஓஷோவுக்கும் பெரியாருக்கும் உள்ள ஒப்புமைகளைப் பற்ரி விரிவாகவே ஆராயலாம். நான் ஒரே ஒரு கட்டுரை மட்டுமே எழுதியிருக்கிறேன்.)

உடல் மீதான கடுமையான ஒடுக்குமுறையும் சமணம் அழிவதற்கான காரணங்களில் ஒன்று. மேலும் சமணம் பெண்களை முக்திக்குரியவர்களாக ஏற்றுக்கொள்ளவேயில்லை. முக்தி என்பது என்ன, நிர்வாணம்தானே. எனவே பெண்கள் நிர்வாணத்திற்கு அனுமதிக்கப் படவில்லை. கவுந்தி அடிகள் கூட நிர்வாணமாய் இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை

தலித் எழுத்தாளர் தாக்கப்பட்டார்.

தமிழின் மிக முக்கியமான தலித் எழுத்தாளர் அழகிய பெரியவன். இவரது 'தகப்பன்கொடி' நாவலும் 'தீட்டு' சிறுகதைத் தொகுப்பும் மிக முக்கியமான நூல்கள்.

இவர் வலதுகால் ஊனமானவர். நீண்டநாள்கள் சில ஆயிரங்கள் சம்பளத்தில் தற்காலிக ஆசிரியராகப் பணிபுரிந்துவருகிறார். சமீபத்தில் வேலூரிலுள்ள வேலைவாய்ப்பு அலுவலகத்திற்கு தன் பதிவை உறுதி செய்ய சென்றிருக்கிறார். நீண்டநேரம் கியூவில் நிற்கமுடியாததால் மாவட்ட வேலைவாய்ப்பு அதிகாரி சங்கரனின் அலுவலக அறைக்குள் நுழைந்திருக்கிறார்.
அவருடைய அட்டையை வாங்கிவைத்துவிட்டு அரைமணிநேரம் கழித்து வரும்படி கூறிவிட்டார் அதிகாரி. பெரியவனும் திரும்பிவிட்டார். இதற்கிடையில் தன்னுடைய மனைவியின் பதிவு விட்டுப்போய்விட்டதா என்பதை உறுதிசெய்ய மீண்டும் அந்த அதிகாரியைச் சந்திக்க கியூவில் நின்றிருக்கிறார்.

இதைக் கவனித்துவிட்ட அந்த அதிகாரி "நீ ஹேண்டிகேப் என்பதால்தானே உடனே உள்ளே அனுமதித்தேன். இப்போ வரிசையில் நிக்கறே. கால் வலிக்கலையா?" என்று கேட்டு யூஸ்லெஸ் பெல்லோ என்று திட்டி அடித்து அனுப்பியிருக்கிறார்.

இதில் இன்னொரு கொடூரம் என்னவென்றால் இந்த செய்தியை வெளியிட்டிருக்கும் ஜூனியர்விகடன் (24.12.06) 'எழுத்தாளனுக்கு விழுந்த அடி' என்று தலைப்பிட்டிருக்கிறது.
இதுவே அசோகமித்திரன், சுந்தரராமசாமி, ஞானக்கூத்தன் போன்ற பார்ப்பன எழுத்தாளர்களுக்கோ, பிற ஆதிக்கச் சாதி எழுத்தாளர்களுக்கோ அடி விழுந்தால் ஒருமையில் 'எழுத்தாளன்' என்று எழுதுமா?

உங்களுக்கு commonsense இல்லையா?


சமீபகாலமாக வலையுலகில் பொதுப்புத்தி குறித்து அதிகமும் பேசப்பட்டது, குறிப்பாக அப்சல் விவகாரத்தில். ஆனால் commonsense என்றழைக்கப்படும் பொதுப்புத்தி குறித்து ஆழமான புரிதலின்றி மேலோட்டமாகவே கருத்துகள் முன்வைக்கப்பட்டன.

பொதுவாகவே புத்தி என்பதே இயற்கையானதல்ல, மாறாகக் கட்டமைக்கப்பட்டதே. மொழி என்பது சொற்களாலானது, சொற்கள் அர்த்தங்களால் ஆனவை என்ற வழமையான மொழியியல் புரிதலிலிருந்து விலகி சொற்கள் அர்த்தங்களைப் பதிலீடு (subtitute) செய்வதில்லை, மாறாகக் குறியீடு (signify) மட்டுமே செய்கிறது என்னும் சிந்தனையின் அடிப்படையில் குறியீடு, குறிப்பான் ஆகிய கருத்தாக்கங்களை முன்வைத்தது பின்நவீனம்.

பொதுப்புத்தி என்பது சமூகத்தில் ஆதிக்கத்தைக் கைக்க்கொண்ட பெருங்கதையாடல்களால் கட்டமைக்கப்படுவது. நம்சூழலில் உதாரணம் சொல்லவேண்டுமென்றால் தமிழ்ச்சினிமாவில் கள்ளக்கடத்தல் வில்லன்களின் பெயர்கள் பீட்டராகவோ முஸ்தபாவாகவோ இருப்பது, தலித்துகள் உணர்வற்ற அடிமைகளாகச் சித்தரிக்கப்படுவது எனப் பலவற்றைச் சொல்லலாம். தலித்துகள், சிறுபான்மையினர், பெண்கள், பால்மீறிகள், நாடோடிகள், பழங்குடிகள் என விளிம்புநிலையினர் குறித்து பெருங்கதையாடல்கள் கட்டமைக்கும் பிம்பங்களே பொதுப்புத்தியாக உருமாற்றமடைகிறது.

இத்தகைய போக்கிற்கு எதிரான எதிர்வினைகளும் எழாமலிருப்பதில்லை. அத்தகைய மனநிலைகளைப் புரிந்துகொள்வதுதான் முக்கியம். உதாரணமாக நம் இளைஞர்களிடையே உலவும் பாலியல்கதைகளில் பெரும்பாலான கதைகளின் நாயகர்களாக எம்.ஜி.ஆரும் காந்தியும் இருப்பது. இவர்கள் இருவரும் திருஉரு(icon)க்களாக்கப்பட்டவர்கள். இந்த திரு உருக்களின் மீதான எரிச்சலே பாலியல்கதைகளாக மாறுகிறது. இன்னொரு உதாரணமாகக் கேரளச்சமூகத்தில் வழக்கத்திலுள்ள தெறிப்பாட்டைச் சொல்லலாம். நம் வலைப்பூக்களிலும் இத்தகைய உதாரணங்களைச் சொல்லமுடியும்

பார்ப்பனர்களே உயர்ந்தவர்கள், சாதி என்பது இயற்கையானதுதான், இந்துமதமே உண்மையான மதம், திராவிட இயக்கங்கள் ஆட்சிக்கு வந்தபிறகுதான் தமிழ்நாடே கெட்டுப்போனது அதற்கு முன் இங்கிருந்த ஒரே பிரச்சினை பாலாறும் தேனாறும் ஓடியதால் ஏற்பட்ட ஈ மற்றும் கொசுத்தொல்லைப் பிரச்சினை மட்டுமே என்பதாகவே பொதுப்புத்தியின் போக்கிலிருந்து பேசுபவைதான் ஹரிஹரனின் எழுத்துக்கள். இதுபோன்ற போக்குகளுக்கு எதிர்வினையாகவே விடாதுகருப்பு, டூண்டு(எ) போலிடோண்டு ஆகிய தோழர்களின் எழுத்துக்கள் அமைகின்றன.

இவர்களின் எழுத்துக்களில் 'கெட்ட'வார்த்தைகள் இருக்கின்றதா என்றால் 'ஆம்'. ஆனால் கெட்டவார்த்தை, நல்லவார்த்தை என்பதே பொதுப்புத்தியால் கட்டமைக்கப்பட்டதுதான். அவைகள் கெட்டவார்த்தைகள் என்றால் பார்ப்பனரல்லாத பெரும்பான்மை மக்களை தஸ்யூக்கள், சூத்திரர்கள், வேசிமக்கள் என்று குறிப்பிடும் இந்துமதப் பிரதிகளைக் கொளுத்தி விட பார்ப்பனர்கள் தயாராக இருக்கிறார்களா?


மேலும் வியாசர்பாடியில் வசிக்கும் ஒரு தலித்துக்கு 'ஙோத்தாபாடு' என்பது சாதாரணமான வார்த்தை. நிச்சயமாக திருவல்லிக்கேணி பார்ப்பான் அந்த வார்த்தையை உச்சரிக்கமாட்டான். அதற்காக அந்த பார்ப்பான் நல்லவன் என்று சொல்லிவிட முடியுமா? கெட்டவார்த்தைகளை விட மோசமானவை சாதிய அதிகாரம் நிறைந்த வார்த்தைகள்.
(ஹரிஹரனின் எழுத்துக்கள் போலிடோண்டு மற்றும் விடாதுகருப்பு ஆகியவர்களின் எழுத்துக்களை விடவும் நாகரீகமானவை என்றெல்லாம் சொல்லிவிடமுடியாது. உண்மையில் போலிடோண்டு, விடாதுகருப்பு ஆகியவர்களின் எழுத்துக்கள் தடைசெய்யப்படவேண்டியவை என்றால் நிச்சயமாக ஹரிஹரனின் எழுத்துகளும் தடைசெய்யப்படவேண்டியவைதான்.
டூண்டு, விடாதுகருப்பு எழுத்துக்களில் ஆணாதிக்க, ஆண்மய்ய மற்றும் ஆண்நோக்குப் பார்வைகள் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. இதுகுறித்து எனக்கும் கடுமையான விமர்சனங்கள் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. ஆனால் நான் கருத்துமாறுபடுவதாலேயே அல்லது எனக்கு விமர்சனங்கள் இருக்கின்றன என்பதாலேயே ஒரு எழுத்தைத் தடை செய்யவோ தணிக்கை செய்யவோ கோருவது நியாயமாகாது. தணிக்கை, தடை, தண்டனை ஆகிய கருத்தாக்கங்களை மனித உரிமை ஆர்வலர்களும் நவீனச்சிந்தனையாளர்களும் கேள்விக்குள்ளாக்கிவரும் சூழலில் விடாதுகருப்பு, போலிடோண்டு, ஹரிஹரன் ஆகிய யாருடைய எழுத்துக்களாக இருந்தாலும் தடை செய்வதோ அல்லது தணிக்கை செய்வதோ நீதியாகாது. )

ஒரு வசதிக்காக ஹரிஹரனின் எழுத்துக்களைப் பெருங்கதையாடல்கள் என்றும் விடாதுகருப்பு, டூண்டு ஆகியோரின் எழுத்துக்களை சிறுகதையாடல்கள் என்றும் பிரித்துக்கொள்ளலாம்(ஒரு வசதிக்காக மட்டுமே). ஆனால் இத்தகைய இருவிதமான அணுகுமுறைகளுமே ஒரு ஆரோக்கியமான சூழலுக்கு உதவாது. இரு போக்குகளுமே பிடிவாதமான முன் தீர்மானங்களைக் கொண்டவை.

அப்படியானால் இந்த பிரச்சினையை எப்படி அணுகுவது? பொதுவாக நாம் ஒரு பிரதியை அணுகும்போது உடன்பாட்டு வாசிப்பு, எதிர்மறை வாசிப்பு என்கிற இருவிதமான வாசிப்புகள் வழியாகவே அணுகுகிறோம். இது முன் தீர்மானங்களின் அடிப்படையில் அணுகுவது. இது உங்களுக்கு எதையும் புதிதாக கற்றுத் தராது. அறிந்தவற்றிலிருந்து விலகும்போதுதான் நாம் புதிய அர்த்தங்களைச் சென்றடையமுடியும், மேலும் கண்டடைய முடியும்.

விவாதம் என்பது நீங்கள் ஏற்கனவே கொண்டிருக்கும் கருத்தை மறு உறுதி செய்வதுதான். 'என்னுடைய கருத்து மட்டுமே சரியானது" என்னும் புள்ளியிலிருந்தே இது தொடங்குகிறது. ஆனால் இதற்கு மாறாக உரையாடல் என்பது "என் கருத்திலும் தவறு இருக்கலாம்" என்னும் புள்ளியிலிருந்து தொடங்குகிறது.

உரையாடல் மட்டுமே நமக்குப் புதிய புரிதல்களை உருவாக்க உதவும். பொதுப்புத்தியிலிருந்து விலகுவதுமட்டுமே இதற்கான வழி.
எனவே, இனி யாராவது "உனக்கு commonsense இருக்கிறதா?" என்று கேட்டால் தயங்காமல் "எனக்கு commonsense இல்லை" என்று பெருமிதத்தோடு கூறுங்கள்.

அறிந்தவற்றிலிருந்து விலகுங்கள், அறியாமையிலிருந்து தொடங்குங்கள், உரையாடப் பழகுங்கள். உரையாடுவோம்.

சென்னையில் போட்டி வலைப்பதிவாளர் சந்திப்பு



என்னடா வலைப்பதிவாளர் சந்திப்பு நடந்து ஒரு மாசமாச்சே, இன்னும் யாரும் ஆரம்பிக்கலையே என்று யோசித்துக்கொண்டிருக்கும்போதே ஆரம்பிச்சாட்டாருய்யா.. லக்கிலுக் ஆரம்பிச்சுட்டாரு.

இந்த வ.ப. சந்திப்பு என்றாலே எனக்கு 'தி..திக்' என்றிருக்கும். முதல் 'திக்' இந்த மீட்டிங்கைச் சாக்காக வைத்துக்கொண்டு வரவணையான்(எ) செந்தில் தூத்துக்குடியிலிருந்து சென்னைக்கு பஸ் ஏறியோ, டிரெய்ன் ஏறியோ, டிக்கெட் எடுத்தோ, எடுக்காமலோ வந்து "குஷ்புவைப் பேட்டி எடுங்க, குஷ்புவைப் பார்க்கணும்", 'சினேகா வீடு எங்கே இருக்கிறது?' 'ரகசியா சென்னையில்தான் இருக்கிறாரா?', 'நமீதாவின் ஷூட்டிங் ஸ்பாட் எது?' என்றெல்லாம் நச்சரிக்க ஆரம்பித்துவிடுவார். ஒருவழியாக குவார்ட்டர் பீடிங் பாட்டிலை வாங்கிக்கொடுத்து அவரைச் சமாதானப்படுத்த வேண்டும்.

அடுத்து ஆரம்பிக்கும் வ.ப.ச என்னும் இம்சை. அங்கே பல 'திக்..திக்'கள். 'கலந்துரையாடல்' என்று சொல்லிவிட்டு மூன்றுபேர் மட்டுமே மாறிமாறிப் பேசிக்கொண்டிருப்பார்கள். அதில் சில பெரியவர்கள் 'நைன்டி பார்ட்டி செவனில்...'என்று ஆரம்பித்துவிடுவார்கள். திடீரென்று ஒரு பெரியவர் மூன்று நிமிடம் வெளியே போய்வந்துவிட்டு, "இப்பதான் அவன் என்னைப் போனில் கூப்பிட்டு மிரட்டினான்" என்று பார்வையாளர்களை 'வஞ்சிக்கோட்டை கிழவன்(?)' ரேஞ்சுக்குப் பெருமிதமாகப் பார்ப்பார். உடனே அனுதாப அலை பலமாக அடிக்க ஆரம்பித்துவிடும். பார்வையாளர்கள் 'த்சோ..த்சோ' என்பார்கள்.

இதற்கிடையில் டீ,போண்டா, செமினார்பிஸ்கெட்கள் பறிமாறப்படும். (செமினார் பிஸ்கட்ஸ்: சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்தின் பக்கத்துக்கடைகளில் கேட்டால் சொல்வார்கள் செமினார் பிஸ்கெட் என்றால் என்னவென்று. மேரிபிஸ்கட்தான் அது. உலகத்திலேயே படு மட்டமான மண்ணு போன்ற டேஸ்ட் உடைய பிஸ்கெட் அது. பல்லுப்போன கிழவர்களுக்கென்றே தயாரிக்கப்படுவது. எல்லா செமினார்களிலும் இது கட்டாயம் உண்டு). அப்போதே சில வலைப்பதிவர்கள் 'போண்டா எப்படி இருந்தது?' என்பது போன்ற 'சுவையான' பதிவுகளை எழுதுவதற்குத் திட்டமிடுவார்கள். (ஏன் தான் போண்டா, இட்லி, வடை, போன்ற சாம்பார் விஷயங்களில் மூழ்குகிறார்களோ?)

திடீரென்று 'தெகல்கா' ரேஞ்சுக்கு யாராவது ரகசியமாக வீடீயோ மற்றும் போட்டோ எடுப்பார்கள். கூட்டத்தில் இருக்கும் பலரும் பள்ளிகொண்ட சீதாராமையா, சாருமஜும்தார் ரேஞ்சுக்கு போட்டோவுக்குத் தலைமறைவாவார்கள். "என்னைக்கொன்னுடாதீங்க' தொனியில் 'போட்டோ எடுத்துடாதீங்க" என்று அபயக்குரல் எழுபுவார்கள்.எனக்கு அப்போதே கடுப்பாகி விடும். 'ஏன் தான் அடைச்ச கடையாப் பார்த்து உடைச்ச சோடா வாங்கறாங்களே'ன்னு இருக்கும்

செந்திலோ சீக்கிரத்தில் கூட்டத்தை விட்டு வரமாட்டார். கூட்டம் முடிந்தாலும்( போண்டா சாப்பிட்டதும் அதற்குமுன் சீரியஸாகப் பேசிய விஷயத்தை அம்பேல் என்று விட்டுவிடுவார்கள்) அனானி, யுனானி என்று விவாதங்கள் போய்க்கொண்டிருக்கும். ஒருவழியாக இந்த தொல்லையிலிருந்து மீண்டதும்தான் 'ஒளிமயமான எதிர்காலம்' ஆரம்பிக்கும். 'பாருக்குப் போகலாம்' என்றவுடனேயே லக்கிலுக், முத்துதமிழினி, பாலபாரதி, வரவணையான் கண்கள் பிரகாசிக்க ஆரம்பித்துவிடும்.

"கார்டு அக்செப்ட் பண்ற பாருக்குப் போங்கள்" என்பார் செந்தில்.
பாருக்குப் போனவுடன் தான் தெரியும் கார்டு இருப்பது முத்துவிடம்தான் என்று. செந்திலிடம் இருப்பதெல்லாம் பழைய விசிட்டிங்கார்டுகள்தான். அதிலும் பாதி கம்பெனியின் அட்ரெஸ்கள் மாறியிருக்கும். சரியாகப் பில் கொடுக்கும் நேரத்தில், வராத போனை அட்டெண்ட் செய்யப் போய்விடுவார் செந்தில்.(ஆனால் 'ஆலமரம்' தங்கவேலு, ஓகை போன்ற 'நல்ல உள்ளங்கள்' நன்கொடை வழங்கும்போது மட்டும் ஆஜராகிவிடுவார்)

'நாட்டாமை' முத்துதமிழினியோ ஆலமரத்தின்கீழ்தான் அமர்ந்து குடிக்கவேண்டும் என்று அடம்பிடிப்பார். ஒருவழியாக அவரைச் சமாதானப்படுத்தியவுடன் தான் கொண்டு வந்திருந்த பழையசெம்பில் சரக்கை ஊற்றிக்குடிக்க ஆரம்பிப்பார்.

உண்மையில் வ.ப.ச.க்குப் பின்னான பார் சந்திப்பில்தான் தீவிரமான விவாதங்களும், கருத்துப்பரிமாற்றங்களும் நடக்கின்றன. மனம் விட்ட உரையாடல் சாத்தியமாகிறது. உறவும் பலப்படுகிறது. 1947 பெரியவர்களும் பெரும்பாலும் வரமாட்டார்கள் என்பதால் பயமின்றிப் பேசலாம்.

ஆகையால் மக்களே, இதனால் சகலமானவருக்கும் அறிவிப்பது என்னவென்றால் மிகச்சமீபத்தில்(1871ஓ 2025ஓ அல்ல) பாரிலேயே வலைப்பதிவாளர் சந்திப்பு நடத்தலாம் என்றிருக்கிறோம். இதற்காக எங்கள் பேரவைத் தோழர்களும் கடுமையாக உழைக்கவிருக்கிறார்கள்.
செந்திலும் உதவி செய்வதாகச் சொல்லியிருக்கிறார். (உதவி என்ன பெரிய உதவி! முத்துதமிழினியை எப்படியாவது அமுக்கிட்டு வந்தால் போதும் - இது வெள்ளை சட்டை, வெள்ளை பேண்ட் அணிந்த செந்திலின் மனசாட்சி)

மீட்டிங்கில் போண்டா, செமினார் பிஸ்கெட்களுக்கு தடா. கோமாதா விருந்து (அதாங்க மாட்டுக்கறி) கட்டாயம் உண்டு. இது 'போட்டி' வலைப்பதிவாளர் சந்திப்பு என்பதால் கோமாதா போட்டி உண்டு.( போட்டி : சென்னையில் முட்டை கலந்த குடல்கறி). கோமாதா சாப்பிடத் தயங்குபவர்களுக்கு ஒரு டம்ளர் (அ) ஒரு டபரா கோமியம் வழங்கப்படும்.

ஒரு பின்குறிப்பு : தலித் இலக்கியத்தின் ஆரம்பகட்டங்களில் மகாராஷ்டிரத்தில் அர்ஜுன்டாங்ளே போன்ற தலித் இலக்கிய முன்னோடிகள் தலித் கவியரங்கங்களை பேருந்துநிலையங்களிலும், கட்டணக்கழிப்பிடங்களிலும் நடத்தினார்கள். அதேபோல நாமும் வலைப்பதிவாளர் சந்திப்பை நடத்த முயற்சிக்கலாம். பேருந்து நிலையத்தில் நடத்தினால் இன்னும் வசதி, யாராவது 1947 கதையை ஆரம்பித்தால் அப்படியே பஸ் ஏறி வீட்டிற்கு எஸ்கேப் ஆக வசதியாக இருக்கும்.

dedicated to 'கோல்டன் ஈகிள் பாரில் நடந்த 'ஒரிஜினல்' வலைப்பதிவாளர் சந்திப்பில் ஓவராகக் குடித்து மட்டையான லக்கிலுக்கிற்கு.

கணவன் என்ற மிருகம்(2)



ஒரு முத்தத்தைத் தந்துஎன்னை அபகரித்துப்போனாய்.
என் இறைச்சியின் கொதிப்படங்கும் முன்னரே
உன் வேட்டை முடிந்துவிடுகிறது.
கரையோரத்தில்
ஒற்றைத்தூண்டிலோடு

காத்திருக்கும் நீ ஆழங்களில் அமிழ்ந்திருக்கும்
ரகசியங்கள் பற்றிக் கவலையற்றிருக்கலாம்.
ஆனால் ஒருபோதும்
வெல்லமுடியாத என்னை
உன் மொழியால் ஆண்டதாய்ப்
பெருமிதம் கொள்ளும் உனக்கு
கனவுகளில் தீர்த்துக்கொள்ளும்
என் வஞ்சமே பதிலாயிருக்கும்.

dedicated to தோழர்.கவிதா. 'கணவன் என்ற மிருகம்' என்ற தலைப்பில் ஏற்கனவே ஒரு கவிதையைப் பதிவிட்டிருந்தேன். அதில் பலரும் பின்னூட்டம் இட்டிருந்தாலும் பெண் என்ற வகையில் பின்னூட்டமிட்டிருந்தது கவிதா மட்டுமே. என் போன்ற ஆம்பளை நாய்களுக்குக் கவிதை மட்டுமே எழுத முடியும். ஒரு பெண்ணால் மட்டும்தான் வலியை உணர்ந்துகொள்ளமுடியும். thank you kavitha.

ஈ.வே.ராவின் வெங்காயமும் கட்டவிழ்ப்பும்



சமீபகாலமாக பார்ப்பன வன்மத்தோடு கூடிய எழுத்துக்கள் வலைப்பூக்களில் அதிகரித்துள்ளன. குறிப்பாக ஹரிஹரன் என்னும் பார்ப்பனர் அறிவு, வரலாற்றுப் புரிதல், அறம், மனசாட்சி என்ற எதுவுமில்லாது உளறிக்கொட்டுவதும் அதற்கும் ஒரு பத்துப்பார்ப்பனர்கள் 'அப்படிப்போடு சபாசு' என்று கூச்சல் போடுவதும் ஒருபக்கம் தமாஷாவாகவும் இன்னொருபக்கம் சகிக்கமுடியாததாகவும் இருக்கிறது.
குறிப்பாக சமீபத்தில் 'பெரியார் கன்னடர் என்பதால்தான் அடிக்கடி வெங்காயம் என்று குறிப்பிட்டார் என்கிற ரீதியிலான பதிவு.
பின்நவீன அறிஞர்களில் ஒருவரான தெறிதா 'கட்டவிழ்ப்பு' என்னும் கருத்தாக்கத்தை முன்வைத்தார். அதுகுறித்து விரிவாக விளக்க வேண்டுமானாலும் இப்போதைக்கு சுருக்கமாகவே சொல்கிறேன்.பின்நவீனம் எல்லாவற்றையும் பிரதிகளாகவும் கதையாடல்களாகவுமே பார்க்கிறது. நமது எல்லாக் கதையாடல்களும் பிரதிகளும் மொழி வழி கட்டமைக்கப்பட்டவை. அறிவு என்பதும் மொழி வழிக் கட்டமைக்கப்பட்ட அதிகாரச்செயல்பாடே. சமூகத்தில் ஆதிக்கம் செலுத்தும் பெருங்கதையாடல்கள் எல்லாவற்றையும் இயற்கையானவை என்றே வலியுறுத்தும். ஆனால் எதிர் அரசியல் செயல்பாட்டாளர்களும் ஒடுக்கப்பட்டோரும் அந்த ஆளும் வர்க்கப் பிரதியின் மற்றும் கதையாடலின் பின்னுள்ள அதிகாரத்தையும் வன்முறையையும் மறுவாசிப்பின் மூலம் வெளிக்கொணர்வர். இதையே கட்டவிழ்ப்பு என்கிறோம்.
தோழர்.பெரியார் சமூகத்தில் நிலவிய சாதி, பார்ப்பனியம், கடவுள், மொழி, தேசியம் ஆகிய அனைத்தையும் கட்டவிழ்த்தார். மட்டுமல்லாது தியாகம், ஒழுக்கம், பொதுநலம், காதல், திருமணம், குடும்பம், கற்பு, குழந்தைப்பேறு(?) ஆகியவற்றையும் கூட அவர் கட்டவிழ்த்தார். அதற்கான மாற்று வாசிப்புகளை முன்வத்தார். அவரின் தொடர்ந்த உரையாடலின் இடை அவரால் உச்சரிக்கப்பட்ட 'வெங்காயம்' என்ற சொ; கட்டவிழ்த்தலின் குறியீடு. அவர் உரித்துப்போட்ட வெங்காயங்கள் கூடைகூடையாய்த் தமிழ்கூறும் நல்லுலகில் குவிந்துகிடக்கின்றன.இத்தகைய தத்துவார்த்த அறிவின்றி எதையாவது உளறுவதுதான் பாப்பாரப்புத்தி என்பது. பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் தெளிவாகச் சொல்வார், "பார்ப்பனர்கள் அறிவாளிகள் கிடையாது, புத்திசாலிகள்தான்' என்று. அதனால்தான் உலகின் மாபெரும் மேதைகளில் ஒருவரும் இந்தியாவின் முதன்மை அறிஞருமான பாபாசாகேப்பையே 'எதோ அரசியல் சட்டத்தை உருவாக்கித் தந்தவர் என்கிற ரீதியில் ஓரங்கட்டிவிட்டு சர்வமுட்டாள் ராதாகிருஷ்ணனை 'தததுவ அறிஞர்' என்று போலிப்பிம்பத்தை எழுப்ப முடிந்தது.
dedicated to 'பருப்புசாம்பார்' ஹரிஹரனுக்கு (நன்றி தோழர் டூண்டு)