கணவன் என்ற மிருகம்(2)

ஒரு முத்தத்தைத் தந்துஎன்னை அபகரித்துப்போனாய்.
என் இறைச்சியின் கொதிப்படங்கும் முன்னரே
உன் வேட்டை முடிந்துவிடுகிறது.
கரையோரத்தில்
ஒற்றைத்தூண்டிலோடு

காத்திருக்கும் நீ ஆழங்களில் அமிழ்ந்திருக்கும்

ரகசியங்கள் பற்றிக் கவலையற்றிருக்கலாம்.

ஆனால் ஒருபோதும்

வெல்லமுடியாத என்னை

உன் மொழியால் ஆண்டதாய்ப்

பெருமிதம் கொள்ளும் உனக்கு

கனவுகளில் தீர்த்துக்கொள்ளும்

என் வஞ்சமே பதிலாயிருக்கும்.

dedicated to தோழர்.கவிதா. 'கணவன் என்ற மிருகம்' என்ற தலைப்பில் ஏற்கனவே ஒரு கவிதையைப் பதிவிட்டிருந்தேன். அதில் பலரும் பின்னூட்டம் இட்டிருந்தாலும் பெண் என்ற வகையில் பின்னூட்டமிட்டிருந்தது கவிதா மட்டுமே. என் போன்ற ஆம்பளை நாய்களுக்குக் கவிதை மட்டுமே எழுத முடியும். ஒரு பெண்ணால் மட்டும்தான் வலியை உணர்ந்துகொள்ளமுடியும். thank you kavitha.