இந்துக்கோயில்களை இடித்தது சரியா?

சமீபத்தில் தோழர் மரைக்காயர் ஆனந்தவிகடனில் வெளிவந்த பேராசிரியர் ஆ.சிவசுப்பிரமணியனின் நேர்காணலைப் பதிவிட்டிருந்தார். அது ஏற்கனவே படித்ததுதான் என்றபோதிலும் அவர்து பதிவுக்குப் பின்னூட்டமிருந்த ஒரு இந்துத்துவவாதிக்குப் பொறுமையாக அவர் விளக்கம் அளித்திருந்தது என்னைக் கவர்ந்தது.

சமீபத்தில் 'புதியகாற்று - டிசம்பர் - இதழில் ஆ.சிவசுப்பிரமணியனின் கட்டுரை ஒன்று வெளியாகியிருக்கிறது. பொதுவாக முஸ்லீம் மன்னர்கள் இந்துக்கோயில்களை இடித்துவிட்டார்கள் என்பதுதான் இந்துத்துவவாதிகளின் வழக்கமான பல்லவி. ஆனால் கோயில் என்பது செல்வத்தைச் சேர்த்துவைக்கும் கிட்டங்கியாகவே இருந்தது. அதைக் கொள்ளையடிப்பதுதான் மன்னர்களின் நோக்கமாக இருந்ததே தவிர கோயில்களைச் சிதைக்க வேண்டுமென்பதில்லை. இதற்கு இந்து மன்னர்களும் விதிவிலக்கல்ல.எந்தெந்த இந்து மன்னர்கள் இந்துக்கோயில்களைச் சிதைத்தார்கள் என்பது குறித்து பேரா.ஆ.சி விரிவாக விளக்கியிருக்கிறார். மிக முக்கியமான கட்டுரை. அவசியம் படியுங்கள்.

ஆ.சிவசுப்பிரமணியனைப் போலவே இன்னொரு முக்கியமான ஆய்வாளர் தொ.பரமசிவன். இவர்கள் இருவரும் நாட்டார் தெய்வங்களையும் வழிபாட்டு முறைகளையும் இந்துமதம் எப்படித் தின்று செரித்தது, அவை எப்படி இந்துமதமாக்கப்பட்டன என்பது குறித்து விரிவான ஆய்வுகளைச் செய்திருக்கிறார்கள்.

இவ்விரு அறிஞர்களின் முன்னோடிகள் என்று மயிலை.சீனி.வேங்கடசாமிநாட்டாரையும் சாத்தான்குளம் ராகவனையும் சொல்லலாம். இவ்விருவரும் சுயமரியாதை இயக்கச் சார்பாளர்களாக விளங்கினார்கள். (அவர்கள் இருவரையும் பயன்படுத்திக்கொள்ள பெரியார் தவறிவிட்டார் என்பது வேறு விஷயம்). குறிப்பாக வேங்கடசாமி நாட்டாரின் 'பௌத்தமும் தமிழும்' மிக முக்கியமான நூல். அவரது பல ஆய்வுகள் சைவ, வைணவ வெறியர்களால் பௌத்த விகாரைகளும் சமணப் பள்ளிகளும் எவ்வாறு சிதைக்கப்பட்டன என்று விளக்குகின்றன.

இப்போது அய்யப்பன் சீசன். எங்குபார்த்தாலும் கருப்புச் சட்டை, கருப்பு வேட்டிகள் நடமாடிக்கொண்டிருக்கின்றன. உண்மையில் சபரிமலை அய்யப்பன் சிலை என்பது புத்தர் சிலையே. இந்து ஆண் கடவுள்கள் யாருக்கும் உட்கார்ந்த நிலையில் சிலை இல்லை. மேலும் சாத்தன் என்பது பவுத்தப்பெயர். உதாரணம் சீத்தலைச் சாத்தனார். (அவர் எழுதும்போது எழுதுகோலின் பின்பகுதியை அடிக்கடி தலையில் குத்திக்கொள்வாராம். அதனால் அவர் சீழ்+தலை+சாத்தனார் ஆனாராம். இப்படி வெறுப்பை உமிழும் எத்தனையோ கட்டுக்கதைகள் பிறகு இந்துவெறியர்களிடமிருந்து கிளம்பியது.அதேபோல பக்குடுக்கை நன்கணியார் என்னும் புலவர் ஆசிர்வகம் என்னும் மாற்று மதத்தை சேர்ந்தவர். அவரது இயற்பெயர் தெரியவில்லை. ஆனால் பகு+உடுக்கை+நன்கு அணியார்- நன்றாக உடை உடுத்தத் தெரியாதவர் என்ற பெயராலேயே அழைக்கப்பட்டார்.)

சாத்தன் என்னும் பவுத்தப் பெயரே 'சாஸ்தா'வாக மாறி அது அய்யப்பனாக்கப்பட்டது.'சாமியே சரணம் அய்யப்பா' என்பது கூட 'புத்தம் சரணம் கச்சாமி'யிலிருந்து திருடப்பட்டது. இப்படியாக புத்த விகாரைகளை அழித்தே பல இந்துக்கோயில்கள் கட்டப்பட்டன.

இந்தியா புத்தமும் சமணமும் கொழித்த பூமி. புத்த விகாரையே, விகார், பீகார் ஆயிற்று. சமணம் தந்த சொல்லே 'பள்ளி'. அதற்குமுன் "சூத்திரனுக்கு எதைக் கொடுத்தாலும் கல்வியைக் கொடுக்காதே" என்றதுதான் 'அன்பே சிவமான' இந்துமதம். 'பொது' என்னும் சொல்லே பாலி மொழி தமிழுக்கு வழங்கிய கொடை.

ஆனால் எல்லாவற்றையும் கபளீகரம் செய்த இந்துத்துவத்தின் கொடுங்கரங்கள் இந்தியாவின் அழகியலின், வரலாற்றின் சின்னமாகிய பாபர் மசூதி வரை நீண்டது.ஆனால் காலம் எப்போதும் ஒரு புள்ளியில் உறைந்து நிற்பதில்லை. காலச்சக்கரத்தைச் சுழற்றும் வாய்ப்பு எங்கள் வலிய கரங்களுக்கும் வரும். அப்போது, இந்துக்கோயில்கள் இடித்து தரைமட்டமாக்கப்பட்டு புத்தவிகாரைகள் எழுப்பப்படும். இடிப்பதை மட்டுமே 'கடமை'யாகக் கொண்டு 'சிறீரங்கத்தில் பெரியார் சிலை வைக்கலாமா' என்று கேள்வி எழுப்புவர்களுக்கு 'எதிர்பாராத பலன்' கிடைக்கும்.

இந்துக்கோயில்களின் இடத்தில் பெரியார் சிலைகளும் புத்தர் சிலைகளும் நிறுவப்படும். பாபர் மஸ்ஜித் மீண்டும் கட்டப்படும். கோயில்தலமனைத்தும் பள்ளிகள் செய்வோம்.