பதிவுகளுக்கு வெளியே...

தோழர்கள் அசுரன் - வரவணையான் சர்ச்சை தொடர்பான மய்யப்புள்ளி குறித்து வேறொரு பதிவில் விவாதித்திருக்கிறேன். இங்கே குறிப்பான சர்ச்சை தொடர்பாக எனது சில கருத்துக்கள்:

* திராவிடர்கழகத்தலைவர் தோழர்.வீரமணியை தோழர்.அசுரன் 'மாமா' என்று குறிப்பிட்டிருந்தது தொடர்பாக வரவணையான் ஒரு பதிவெழுதியிருந்தார். ஆனால் அந்தப் பதிவிலும் சரி, அதற்குப் பின் அவர் முன்வைத்த சில கருத்துக்களிலும் தகவல்ப்பிழைகள் அடங்கியிருந்தன.

குறிப்பாக 2000க்குப்பிறகுதான் புதியகலாச்சாரம் மற்றும் புதியஜனநாயகம் 'பார்ப்பனீயம்' என்னும் வார்த்தையைப் பயன்படுத்தியது என்று எழுதியிருந்தார். ஆனால் எனக்கு நினைவுதெரிந்து பு.க மற்றும் பு.ஜ 'பிராமணியம்', 'பிராமணர்' என்னும் வார்த்தைகளைக்கூட அவர்கள் பயன்படுத்தியதில்லை. 90களிலிருந்தே கருவறைநுழைவுப்போராட்டம், ஆடுகோழிபலி தடுப்புச்சட்டம் எதிர்ப்புப் போராட்டம், மற்றும் தமிழ்மக்கள் இசைவிழா உள்ளிட்ட பல நிகழ்வுகளிலும் அவர்களது வெளியீடுகளிலும் 'பார்ப்பனீயம்' என்னும் சொல்லாடலையே பயன்படுத்திவருகின்றனர்.

இந்தத் தவறைச் சுட்டிக்காட்டியபோது செந்தில் 'சிறுவயதிலேயே அம்புலிமாமாவிற்குப் பதிலாக புதியஜனநாயகம் படித்தவன்' என்று கிண்டலடித்திருந்தார். நான் அந்தளவிற்கு ஞானக்குழந்தை இல்லை. ஆனால் செந்தில் அம்புலிமாமா படிப்பதை விட்டுவிட்டு தரவுகளைச் சரிபார்த்துவிட்டுப் பதிவிடவேண்டும்.

அதேபோல 'மு.வ பார்ப்பனர்' என்று எழுதியிருந்தார் செந்தில். 'அது தவறு, வ.ராவைக் குறிப்பிடுகிறீர்களா' என்றவுடன், 'ஆமாம், எழுத்துப்பிழை' என்று 'அழகாகச்' சமாளித்தார். மு.வ திருக்குறளுக்கு உரையெழுதிய மற்றும் சில மொக்கைச் சிறுகதைகள் மற்றும் நாவல்கள் எழுதிய ஒரு பேராசிரியர். வ.ராவோ மணிக்கொடியில் குறிப்பிட்ட காலத்தில் ஆசிரியராக செயல்பட்டவர். ஒருசில தளங்களில் முற்போக்காக செயல்பட்ட பார்ப்பனர். ஆனால் காமெடி என்னவென்றால் மு.வவிற்கும் சரி, வ.ராவிற்கும் சரி திராவிட இயக்கத்தோடு எந்தத் தொடர்பும் கிடையாது. வேண்டுமானால் அண்ணா போன்றவர்களுக்குத் தனிப்பட்டமுறையில் நண்பர்களாக இருந்தவர்கள் என்று வேண்டுமானால் சொல்லலாம். எனவே ஒருமுறைக்கு இருமுறை தகவல்களைச் சரிபார்த்து எழுதுவது நல்லது.

இங்கு இன்னொன்றையும் குறிப்பிடவேண்டும். ம.க.இ.கவில் பார்ப்பனத்தலைமை என்று செந்தில் எழுதியவுடன் தோழர்.குழலி, 'அப்படியா தல' என்கிறார். தான் இயங்கக்கூடிய (அ) ஆதரிக்கக்கூடிய அரசியல்கட்சிகளையும் தாண்டி வெளியிலுள்ள அரசியல்தளங்களை நண்பர்கள் தெரிந்துகொண்டு எழுதவேண்டும். இதில் பொட்டிக்கடை சத்யா அடித்த கூத்து தனிரகம். இதில் திராவிட இயக்க நண்பர்கள் கொஞ்சம் நிதானம் காத்திருக்கலாம்.

ம.க.இ.க தோழர்களுக்கு : ம.க.இ.கவில் பார்ப்பனத்தலைமை என்பது ஏதோ வரவணையான் புதிதாகக் 'கண்டுபிடித்துச்' சொன்னதல்ல. ஏற்கனவே பத்தாண்டுகளுக்கு முன்பு புதியகலாச்சாரம் இதழில் 'பெரியாரை வீரமணியிடமிருந்து விடுதலை செய்வோம் வாரீர்' என்னும் தொடர் வெளிவந்தது. அப்போதே உண்மை இதழ் பார்ப்பனத்தலைமை என்று விமர்சித்திருந்தது. அதேபோல பெரியார்மய்யம் என்னும் அமைப்பும் விமர்சித்திருந்தது. ஆனால் அதேகருத்தைச் சொன்னதற்காக வரவணையானைப் போன்போட்டு மிரட்டியது என்பது ஜனநாயகத்தின்பாற்பட்டதல்ல. எல்லாவிதமான விமர்சனங்களை திறந்த மனதோடும் உரையாடுவதற்கான மனோநிலையோடும் அணுகுவதுமே சரி. அதற்கு மாறாக வரவணையானை மிரட்டியதைக் கண்டிக்கிறேன். இந்த 'பங்காளிச்சண்டையில்' சில அனானி ஆட்டங்கள் நடந்தன என்றாலும் இடையிலே புகுந்து கொண்டாட முயன்ற (பார்ப்பனக்) கூத்தாடிகளை இருதரப்புமே பெருமளவு தடுத்தது பாராட்டத்தக்கது.

பின்தொடரும் பிசாசின்குரல் :

பொதுவாக என் பதிவிற்கு வரும் பின்னூட்டங்களுக்குப் பதில் எழுதுவது குறைந்துவிட்டது. அலுவலகத்தில் இணையம் செயல்படாததால் தனியார் இணைய மய்யங்களுக்கு வந்து எழுதவேண்டியிருப்பதால் அதற்கு ஆகும் நேரம் மற்றும் பணம் ஆகியவற்றைக் கவனத்தில் கொள்ளவேண்டியிருக்கிறது எஸ்.வி.ஆர் கட்டுரை குறித்து தோழர்.ஸ்டாலின் எழுப்பிய வினா போன்ற பல முக்கிய வினாக்களுக்குப் பதில் எழுதாமலே போய்விடுகிறது. நேரம் கிடைக்கும்போது விரிவாக எழுதுகிறேன். இந்த 'சுந்தரராமசாமி சர்ச்சை' தொடர்பாக மட்டும் சில வார்த்தைகள்.

சு.ராவை விமர்சித்தது தொடர்பாக சித்தார்த், தமிழ்நதி மற்றும் அய்யனார் ஆகியோர் 'போர்க்கொடி' எழுப்பியிருந்தார்கள். சு.ரா இறந்தபிறகு ஜெயமோகன் எழுதிய நூலை ஆசிப்மீரான் 'அண்ணன் எப்ப சாவான், திண்னை எப்பக் காலியாகும்' என்கிற ரீதியான நூல் என்று விமர்சித்திருந்தார். ஆனால் சித்தார்த் அதை மறுத்து 'அது இருவருக்குமான உறவுநிலை தொடர்பானது' என்று கருத்து தெரிவித்திருந்தார்.

மற்ற சு.ரா ரசிகர்கள் கூட அவர் காலையில் எழுந்தார், பல்துலக்கினார், லக்ஸ்சோப் போட்டுக் குளித்தார் என்கிற ரீதியிலேதான் எழுதியிருந்தார்கள். ஆனால் ஜெயமோகனின் கட்டுரையைப் படித்தால் 'தான் சு.ராவை விட மிகப்பெரிய அறிவாளி, இலக்கியவாதி' என்பதை 'நிரூபிப்பதற்கான' உந்துதல் கட்டுரை முழுதும் விரவியிருக்கும்.(உயிர்மை இதழ் ஏற்பாடு செய்திருந்த அஞ்சலிக்கூட்டத்தில் உரையாற்றிய ஜெயகாந்தன் 'சு.ரா இறப்பதற்கு முன்பே ஜெயமோகன் அஞ்சலிக்கட்டுரை எழுத பேனா பிடித்துவிட்டார்' என்றார். பல விமர்சனங்கள் இருந்தபோதும்,சில விசயங்களை ஜெயகாந்தனால்தான் துணிச்சலோடு சொல்லமுடிகிறது.) உண்மையைச் சொல்லப்போனால் சு.ரா இறந்தபிறகு ஜெயமோகன் அளவிற்கு அவரைக் கேவலப்படுத்தியவர்கள் யாரும் கிடையாது.

அய்யனாரோ இன்னும் மோசமாக எனக்கு சு.ரா, ஜெயமோகனை விமர்சிப்பதைத் தவிர வேறு வேலையே கிடையாது என்றும் அப்படி விமர்சித்து என்னை எழுத்தாளனைப் போலக் காட்டிக்கொள்கிறேன் என்கிற ரீதியிலும் எழுதியிருந்தார். சு.ரா சர்ச்சை தவிர நான் எழுதிய கட்டுரைகள் மற்றும் கவிதைகளின் தரம் மற்றும் படைப்பாளுமை ஆகியவை குறித்த விசயங்களை அய்யனாரின் மனசாட்சிக்கே விட்டுவிடுகிறேன்.

தமிழ்நதியைப் பொருத்தவரை பிரியமிக்க தோழி மற்றும் நல்ல படைப்பாளி. ஆனால் இலக்கிய அரசியலைப் பொறுத்தவரை அவர் ஒரு குழந்தை. அரசியல் விவாதங்களில் தலையைக் கொடுத்து மாட்டிக்கொள்ள விரும்பாதவர். அரசியலற்ற இலக்கியம் என்று ஒன்று இல்லையென்றபோதிலும் வெளிப்படையாக அரசியலைப் பேசும் அரசியல் படைப்புகளை மிகக்குறைவாகவே எழுதியிருக்கிறார். உதாரணமாக 'பேசப்படாதவள்' போன்ற கவிதைகளைச் சொல்லலாம் (அதுவும்கூட கவித்துவமற்று வெறுமனே அரசியல் ஸ்டேட்மெண்டாகவே முடிந்துவிடுகிறது என்பது எனது கருத்து.) ஈழத்தமிழராயிருப்பதால் தமிழகச் சிறுபத்திரிகை அரசியல் குறித்துப் பரிச்சயமற்றிருக்கலாம். ஆனாலும் தொடர்ச்சியாக சிறுபத்திரிகைகளைக் கவனித்துவந்தாலே அவற்றை உய்த்துணரமுடியும். தமிழ்நதி சு.ரா குறித்த மற்றொரு புரிதலுக்குக் கீழ்க்கண்ட சுட்டிவழி சென்று படிக்கலாம்.

http://keetru.com/literature/essays/sundararamasamy_5.html



the boss- இன் அடிமைகள் :

பொதுவாக என்னுடைய பதிவுகளுக்கு அதிகபட்சம் 20 அல்லது 30 பின்னூட்டங்கள் வரையே வரும். நான் பெரும்பாலானவற்றைத் தணிக்கை செய்யாமல் அனுமதித்தாலும்கூட வெளியிடுவதற்குத் தாமதமாகும் என்பதால் கும்மிப்பின்னூட்டங்கள் கூட அதிகம் வருவதுகிடையாது.

ஆனால் சிவாஜி திரைப்படம் குறித்த விமர்சனப் பதிவிற்கு 60 பின்னூட்டங்கள் வரை வந்திருக்கின்றன. இன்னும் ஒரு 20 பின்னூட்டங்களை நான் நிராகரித்திருக்கிறேன். அதுபோக மட்டுறுத்தலுக்காக காத்திருக்கும் பின்னூட்டங்களின் எண்ணிக்கை அதிகம். எப்படி இவ்வளவு வந்தது?

வேறெப்படி? ரஜினிரசிகர்கள் கோபப்பட்டுத்தான். 'நீ பெரிய புடுங்கியா' 'படத்தைப் பார்த்தா பொத்திக்கிட்டு இருக்கமாட்டியா' என்கிற ரீதியில் பின்னூட்டங்கள். இதிலே பல பின்னூட்டங்கள் சிவாஜி படத்தைப் போல நல்ல காமெடியானவை.

ஒருநண்பர் நான் நிறையக் கருப்புப்பணம் வைத்திருப்பதால்தான் சிவாஜியை எதிர்க்கிறேன் என்கிறார் (பணமே இல்லையே ராசா, கருப்புப்பணத்திற்கு எங்கே போவது?). இன்னொருவரோ சிவாஜி நன்றாக ஓடுவதால் எனக்கு வயிற்றெரிச்சல் என்கிறார். ஆண்கள்தான் இப்படி இருக்கிறார்கள் என்றால் மகாலெட்சுமி என்ற ஒரு பெண்மணி நான் 'காவேரி ஆறும் கைக்குத்தல் அரிசியும் மறந்துபோகுமா' என்ற சிவாஜி படப்பாடலை விமர்சித்ததற்கு 'நதிநீர் இணைப்பிற்காகக் கோடிகோடியாய்க் கொட்டிக்கொடுத்தவர் ரஜினி' என்று ஜோக்கடித்ததோடு மட்டுமல்லாது, 'மொழிப்பிரச்சினையையும் மாநிலப்பிரச்சினையையும் தூண்டிவிடாதீர்கள்' என்றுவேறு விமர்சித்திருந்தார். நான்கூட ஒருகணம் பயந்துபோனேன், என்னுடைய பதிவைப்படித்துவிட்டு முத்துதமிழினி போன்ற கர்நாடகம்வாழ்தமிழர்கள் வட்டாள்நாகராஜை 'அழித்தொழிப்பு' செய்துவிடுவார்களோ என்று.

ஒருநண்பருக்கு நாகரீக உணர்ச்சி அதிகமாயிருக்கும்போல '....k**a k**thi....mudikittu velaya paaru....'
என்று போட்டிருந்தார். திட்டுவது என்று முடிவெடுத்தாகிவிட்டது. நேரடியாக கிறுக்குக்கூதி என்று திட்டவேண்டியதுதானே. அதிலென்ன சுயதணிக்கை? ஆனால் இன்னொருநண்பர் மிகவும் நேர்மையானவர் ங்கோத்தாபாடு, தேவடியாபையா என்றெல்லாம் கூலாகத்திட்டியிருந்தார். இந்தமாதிரி வெளிப்படையான ஆட்களைத்தான் நமக்குப் பிடிக்கிறது.

இதில் ஆகச்சிறந்த நகைச்சுவை என்னவென்றால் இவர்கள் சிவாஜி பதிவோடு நின்றுவிடவில்லை. சுந்தரராமசாமியைப் பற்றிய பதிவாக இருந்தாலும் தி.க, ம.க.இ.க. பற்றிய பதிவாக இருந்தாலும் அங்கேயும் வந்து 'நீ என்ன பெரிய புடுங்கியா? இதைச் சொல்ல நீ யார்?' என்று 'வாழ்த்தினார்கள்'.

ஆகமொத்தம் ரஜினியைப் பற்றியும் எழுதக்கூடாது, சுந்தரராமசாமியைப் பற்றியும் எழுதக்கூடாது, பெரியாரைப் பற்றியும் எழுதக்கூடாது, ம.க.இ.கவைப் பற்றியும் எழுதக்கூடாது. எனக்கு மாயோ- சிங்-காய் என்று சீனாவில் ஒரு நண்பர் இருக்கிறார். அவரைப் பற்றியாவது எழுதலாமா, அல்லது மாயோ-சிங்-காயைப் பற்றி எழுத நீ என்ன பெரிய பிடுங்கியா, கி.கூ என்று வந்து திட்டுவீர்களா, நண்பர்களே?