அசுரன் - அரவிந்தன் நீலகண்டன் - ஜடாயு...

அரவிந்தன் நீலகண்டன் என்னும் இந்துத்துவப் பதிவாளரைத் தோழர். அசுரன் மற்றும் கேடயம் வலைப்பதிவு மிகமோசமான முறையில் தாக்குவதாக காவி இருளாய் விரவிப் பறந்து சிறகு விரிக்கும் ஜடாயு என்பவர் ஆத்திரம் கொண்டு ஒரு பதிவையிட்டிருக்கிறார்.

அரவிந்தன்நீலகண்டன் ஒரு அறிவாளியாம். 'அசைக்கமுடியாத ஆதாரங்களை' முன்வைத்து இந்துத்துவத்திற்கு முட்டுக்கொடுப்பவராம். இவர்களின் அசைக்க முடியாத ஆதாரங்களின் யோக்கியதைதான் காளைமாட்டைக் குதிரையாக மாற்ற முனைந்து சிரிப்பாய்ச் சிரித்ததே!

சரி, அசுரன் எழுப்பும் ஆதாரமான கேள்விக்கு அரவிந்தன் இதுவரை என்ன பொறுப்பான பதில் கூறியிருக்கிறார்? வேதங்களின் பெருமை, இந்துமதத்தின் மகாத்மியமெல்லாம் இருக்கட்டும்? வருணாசிரமத்தையும் அதன் விளைபொருளான சாதியையும் தீண்டாமையையும் இந்துமதத்தை ஒழிக்காமல் எப்படி ஒழிப்பது? கேட்டால் எங்கள் 'பிராமண சுயம்சேவக்குகளும் சங்கக் கூட்டத்தில் மற்றவர்களின் காலனியை வாங்கிவைப்பார்கள்' என்கிறார். சரி, மாட்டுத்தோலை உரித்தற்காக இந்த சுயம்சேவக்குகள் தலித்துகளைக் கொளுத்தியது ஏன்? பதில்வராது. மனுதர்மத்தின்மேல் நம்பிக்கையில்லை என்பார். ஆனால் ஆர்.எஸ்.எஸ் ஊர்வலங்களில் மனுதர்மத்தை அலங்கரித்து எடுத்துப் போவது ஏன்? அதற்கும் பதில் இல்லை.

கோல்வால்கர் எழுதிய 'சிந்தனைக்கொத்'தில் ஒரு பார்ப்பனப் பியூனிற்கு ஒரு பார்ப்பனரல்லாத மேலதிகாரி 'சலாம்' போட்டதைச் சிலாகித்து அதுதான் 'இந்துதர்மம்' என்று புல்லரித்ததைப் பற்றிக் கேட்டால் அதற்கும் பதில் இல்லை.

மேலோட்டமாகப் பார்க்கும்போது அரவிந்தன் நெகிழ்வானவரைப் போலவும் ஜனநாயகமுடையவரைப் போலவும் தோற்றமளிக்கலாம். ஆனால் இது ஆதிசங்கரிலிலிருந்து ஆரியசமாஜிகள் வரை செய்த தந்திரம்தான். பெரியார் சொல்வார், 'சில பார்ப்பனர்கள் பார்த்தால் தீட்டு என்பார்கள், சிலர் தொட்டுவிட்டு வீட்டிற்குப் போய்க் குளிப்பார்கள். சிலசமயம் ராஜாஜி காந்தியின் மகனுக்கேப் பெண் தருவார். பலித்தவரை பார்ப்பனீயம்' என்று. இந்தப் 'பலித்தவரைப் பார்ப்பனீயம்'தான் அரவிந்தன் நீலகண்டனின் 'அகப்பயணம்'.

சரி அப்படியென்ன அரவிந்தன் நாகரீகமானவர் என்று பார்த்தால் தோழர்.அசுரனை அவன் இவன் என்று ஏகவிளிப்பில் விளிக்கக்கூடிய அளவிற்கும், பெரியாரை சிறியான் என்றும் இன்னும் கேவலமான கவிதையெல்லாம் போட்டுத் தன் அரிப்பைத் தணித்துக்கொள்ளுமளவிற்கும் நாகரீகமானவர்.

சரி இந்த ஜடாயுதான் நாகரீகம் பற்றி அலட்டிக்கொள்கிறாரே, அதையே திரும்பி ஏமாறாதவன், கருமூர்த்தி, 'பின்னூட்டம்' பாலா, ஹரிஹரன், கால்கரிசிவா போன்ற இந்துத்துவக்கொடுக்குகளுக்கும் சொல்வாரா? அரவிந்தன் நீலகண்டன் ஒரு புத்தகம் எழுதிவிட்டால் அவர் அறிவாளியென்றால் மறுகாலனியாதிக்கத்திற்கும் பார்ப்பனீயத்திற்குமெதிரான பல பதிவுகளை அதே அசைக்கமுடியாத ஆதாரங்களுடன் எழுதும் அசுரனை என்னவென்று சொல்வீர்கள்?

இதற்கு ஜடாயு நமக்குப் பரிந்துரைக்கும் நூல் ஜெயமோகனின் 'பின் தொடரும் நிழலின் குரல்'. அரவிந்தனின் நூலை வெளியிட்ட அதே தமிழினிப் பதிப்பகம்தான் ஜெயமோகனின் இந்தக் குப்பைப் புத்தகத்திலிருந்து பல புத்தகங்களை வெளியிட்டுக்கொண்டிருக்கிறது.

மார்க்சியம் பற்றி விமர்சனம் செய்யலாம், தவறில்லை. ஆனால் அதற்குக் குறைந்தபட்சம் யோக்கியதை வேண்டாமா? சுந்தரராமசாமி, 'வேதங்களில் மார்க்சியத்தைக் கண்டுபிடித்த' ஈ.எம்.எஸ் நம்பூதிரி'பாடு'டன் பழகியதாலேயே 'நான் கம்யூனிஸ்டாக இருந்தபோது..' என்று புருடா விட்டு அலைந்ததைப் போலவே அவரது சீடர் ஜெயமோகனும் 'கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்குத்தான் ஓட்டுப் போடுவேன், எனவே காரல்மார்க்சைப் பற்றி விமர்சிப்பேன்' என்று அடம்பிடித்தார்.

ஆனால் அது வெறும் கேனத்தனமான நாவலாகத்தான் இருந்தது. கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்தில் இருந்தவன் அல்லது குறைந்தபட்சம் அதுபற்றித் தெரிந்தவன் எவனும் ஜெ.மோகனின் புத்தகத்தைப் பாராட்டமாட்டான். ஒப்பீட்டளவில் பார்த்தாலும் 'விஷ்ணுபுரம்' ஒரு மோசமான இந்துத்துவப் பிரதியாக இருந்தபோதும் அதில் இருந்த இலக்கியத் தன்மை கூட பி.தொ.நி.கு லில் கிடையாது. அதைத் தமிழ்நாட்டில் சு.ராவின் அடிப்பொடிகள் கூட சீந்தியதில்லை. பத்துப் பக்கத்திற்கு மேல் படிப்பதற்கு லாயக்கற்ற குப்பை. ஆர்.எஸ்.எஸ்காரர்கள் மட்டும்தான் அதைத் தங்கள் ஸ்டால்களில் வைத்து விற்றார்கள். அந்தப் பாசம்தான் ஜடாயுவை இப்படிப் பேசவைக்கிறது. ஜெயமோகனைப் படித்தால் எல்லாம் உங்களுக்கு அறிவு வளராது ஜடாயு. ஞானச்சூரியன், கைவல்யசாமியின் புத்தகங்கள், அம்பேத்கரைப் படியுங்கள். 'இந்து' மயக்கம் தெளியும்.

எத்தனை விமர்சனங்கள் இருந்தபோதும் இந்தியாவில் அர்ப்பணிப்பும் நேர்மையும் மிக்க ஒரே இயக்கம் நக்சல்பாரிகள் இயக்கம்தான். அது என்.ஆர்.அய்ப் பார்ப்பனர்களின் காசை வாங்கிச் சுரண்டிக்கொழுத்து ஏழை முஸ்லீம்கள் மீதும் பெண்கள் மீதும் வன்முறையை ஏவிவிடும் இயக்கமில்லை. பழங்குடிகள் உள்ளிட்ட ஒடுக்கப்பட்டவர்களுக்காகத் தன்னைப் பலிகொடுக்கும் இயக்கம்.

உலகின் ஒரே இந்துநாடான நேபாளத்திலும் நக்சல்பாரிகள் எழுச்சி கொண்டு 'அகண்ட பாரத'க் கனவைத் தகர்த்தார்கள். இமயத்தில் உயர்ந்த செங்கொடி இந்தியாவிலும் உயர அதிகநாள் ஆகாது என்னும் கிலியே ஜடாயுவைப் பிடித்து ஆட்டுகிறது. ஏனெனில் ஜடாயுவின் சிறகுகளும் அமெரிக்கக் கழுகு போட்ட பிச்சைதான். அது நாளை செந்தீயில் கருகும்.




இன்று இந்துத்துவ இயக்கம் நாடெங்கும் பின்னடைவைச் சந்தித்திருக்கிறது. காங்கிரசு அரசாங்கத்திற்கெதிராக பாராளுமன்றத்தில் கூட அவர்களால் கிளர்ச்சி நடத்தமுடியவில்லை. ஆனால் மறுகாலனியாதிக்கத்தின் கொடூரம் உழைக்கும் மக்களை நக்சல் எழுச்சியின் பக்கம் தள்ளிவருகிறது. இதை ஜீரணிக்க முடியாமல் ஜடாயு எடுத்திருக்கும் வாந்தியைப் பார்க்கும்போது ம.க.இ.க தோழர்களின் பாடலொன்றுதான் நினைவுக்கு வருகிறது.

மாட்டுக்கறி திங்குறான் துலுக்கன்கிறே
அட நானும்தான் திங்குறேன், இப்ப என்னங்கிறே?
அன்றுமுதல் இன்றுவரை மாறவில்லை - அந்த
ஆர்.எஸ்.எஸ்ஸும் பார்ப்பானும் வேற இல்லை
போனாப் போகட்டும்னு விட்டுவைச்சா
பூர்வகுடி நீதாங்கிற புழுகுமூட்டை
போதும் நிறுத்து, போதும் நிறுத்து, போதும் நிறுத்தடா
உன் வேஷம் இப்ப கலைஞ்சுபோச்சு பேச்சை நிறுத்தடா
செருப்பையெடு எடு, துடைப்பம் எடு, எடு ஓடடா ஓடு!