அரூபவனம்
உடலெங்கும் பரவுகிறது இசை.
புகையாய் மாறுகிறது உடல்
நனவு விடைபெற்றுப் பிரிகிறது
இப்போது நானிருப்பது எங்கே?
வானம் பூமி என்னும்
கோடுகளுக்கு அப்பால்...
ஒரே ஒரு முத்தமாவது
கேட்டுப்பெற்றுக்கொள்
நான் மறைந்துபோவதற்குள்.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ஐயா.. இதை கவிதை என்று எல்லோரும் ஒத்துக்கொள்ள வேண்டுமா?
//// உண்மைத் தமிழன் said...
ஐயா.. இதை கவிதை என்று எல்லோரும் ஒத்துக்கொள்ள வேண்டுமா? ///
ஒத்துக் கொண்ட பெருந்தகைக்கு ஒரு ஓ போடு!!